സ്നേഹത്തിന്റെ മാധുര്യം

പ്രദീപ്‌ അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു.മുഖം ആരെയോ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് മാതിരി.ഉമ്മറത്തുകൂടി അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഉലാത്തികൊണ്ട് തന്റെ റിസ്റ്റ് വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി"പത്തരയായല്ലോ എന്തേ വരാത്തേ ?"

കാലിന്റെ വേഗത്തിനേക്കാള്‍ ,സമയത്തിന്റെ ദൈര്‍ഘ്യത്തിനേക്കാള്‍ തന്റെ ചിന്തക്ക് വേഗത കൂടുന്നതായും അയാള്‍ക്ക് അറിയാന്‍ സാധിച്ചു.പിന്നെ അലസമായി കൈ തലക്ക് താങ്ങായി വച്ചു കൊണ്ട് ഉമ്മറത്തെ പ്ലാസ്റിക് മെടഞ്ഞ കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നു .ടീപോയിയുടെ മേലെ വച്ച മാഗസിന്‍ എടുത്തു,താളുകള്‍ നീക്കി."സ്നേഹത്തിന്റെ മാധുര്യം" തലക്കെട്ട്‌  വായിച്ചു...ആരാണ് എഴുതിയത്? എന്ന് കണ്ണോടിച്ചു.അറിയില്ല - ഏതോ പുതിയ എഴുത്ത്കാരിയാ..എങ്കിലും അത്  "മീര" എന്ന്  വായിക്കാനായിരുന്നു പ്രദീപ്‌ ആഗ്രഹിച്ചത്.പക്ഷേ  കണ്ണ് പുസ്തകത്താളില്‍ ആയിരുന്നെങ്കിലും മനസ്സ് ഇവിടെയെങ്ങും ആയിരുന്നില്ല.ങാ ! അങ്ങകലെ പച്ചവിരിച്ച പാടത്തുകൂടി ആരെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടോ? തന്റെ കാത്തിരിപ്പിന് അന്ത്യമുണ്ടാകുമോ?മരച്ചില്ലയില്‍ നിന്നും പക്ഷികള്‍ സംഗീതം പൊഴിക്കുന്നു...ഇലകള്‍ മുറ്റത്ത് വീണു കിടക്കുന്നു.കൊഴിഞ്ഞുപോയ ആ ഇലകള്‍ക്ക് ജീവനില്ല അവയെ നോക്കി പ്രദീപ്‌ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു. 

തന്റെ ഭൂതകാലത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കാന്‍ അയാള്‍ തയ്യാറായിരുന്നില്ല.,കാരണം നഷ്ടബോധം.എങ്കിലും പതുക്കെ പതുക്കെ ആ ചിരിക്കുന്ന,വളരെ ദൈന്യതയുള്ള,വലിയ കണ്ണുകളും വിടര്‍ന്ന നെറ്റിത്തടവും വളരെ പ്രത്യേകതയാര്‍ന്ന മുടിയുമുള്ള ആ കൊച്ചുസുന്ദരി മനസ്സിന്റെയുള്ളില്‍ തത്തിക്കളിക്കുന്നു.ചിരിക്കുമ്പോള്‍ പല്ലിന്റെ വിടവ് കാണാം.എന്തൊക്കെയോ അപാകതകള്‍ ഉള്ള "മീര".അതെ അതാണവളുടെ പേര്.തനിക്ക് അവള്‍ ആരുമല്ലായിരുന്നു.പക്ഷേ ആ പാവം,ഏതോ മുജ്ജന്മ ബന്ധം പോലെ തന്റെ നിഴലായ് വന്നിരുന്നു എന്ന് ഒരു നിമിഷം പ്രദീപ്‌ ഓര്‍ത്തു.കണ്‍തടം ആര്‍ദ്രമായോ?  

പെട്ടെന്ന് കലാലയത്തിന്റെ കവാടത്തിലേക്ക് അയാള്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.ക്ലാസ് തുടങ്ങുന്ന ദിവസം തന്നെ ആ പച്ചപ്പാവടക്കാരിയെ താന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.ആ സൗന്ദര്യം അല്ല,പിന്നെ എന്താണ് തന്നെ അവളിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചത്?അന്ന് തനിക്ക് ആരും കൂട്ടില്ലായിരുന്നു.പക്ഷേ തന്നിലേക്ക് ആരോ കൂടുതല്‍ അടുക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് തോന്നി.   പക്ഷെ ആ സ്നേഹം കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാനേ താന്‍ ശ്രമിച്ചുള്ളൂ.എല്ലാ കാര്യങ്ങളും സസൂക്ഷ്മം വീക്ഷിക്കുകയും അമിതമായ സ്വാതന്ത്ര്യം കാട്ടുകയും ചെയ്തത് എന്തിനായിരുന്നു? എന്തോ.. ആദ്യം മനസ്സില്‍ പ്രണയം ഒന്നും തോന്നിയില്ല.അവഗണന മാത്രമേ താന്‍ കൊടുത്തിരുന്നുള്ളൂ."പ്രദീപ്‌.." എന്ന് പുറകില്‍ നിന്നും വിളിച്ചാല്‍ പോലും തിരിഞ്ഞു നോക്കുക പതിവില്ല.എന്തോ പറയാന്‍ വിതുമ്പുന്ന മനസ്സ് എന്തേ താന്‍ കേട്ടില്ല!! കുറ്റബോധം  അയാളില്‍ ആളിപ്പടര്‍ന്നു.അറിയാതെ മീരയുടെ കണ്ണില്‍ നോക്കിയാല്‍ "പ്രദീപ്‌...എന്തിനെന്നെ വെറുക്കുന്നു " എന്ന മനോഭാവം അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ കാണാമായിരുന്നു... 

അവന്‍ ഓര്‍ക്കുകയായിരുന്നു...സ്നേഹം ഒരു ദൌര്‍ബല്യമായിരുന്നു തനിക്ക്,സ്നേഹിക്കുന്നവരാന്‍ വെറുക്കുന്ന ചരിത്രമേ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ.."സ്നേഹത്തിന്റെ ദാഹത്തിലും കുളിര്‍മഴയായ്‌ പെയ്ത മീരയുടെ സ്നേഹം " പ്രദീപ്‌ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ലേ? അതോ അറിഞ്ഞില്ല എന്ന് നടിക്കുകയായിരുന്നോ?ഒരിക്കലെങ്കിലും എന്തിനു തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്നോ  എന്തിനാണ് തന്നെ പിന്തുടരുന്നത് എന്നോ താന്‍ ഇതുവരെ ചോദിച്ചിരുന്നില്ല..

മീര നാട്ടില്‍ പോയ ദിനങ്ങള്‍ പ്രദീപിന് വിരസവും എകാന്തവുമായ് അനുഭവപ്പെട്ടു..തന്നില്‍ നിന്നും എന്തോ അടര്‍ത്തി മാറ്റിയപോലെ .അവളോട് ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ലെങ്കിലും മൗനത്താല്‍ ആരും കാണാതെ അകലെ നിന്നും വീക്ഷിച്ചിരുന്നു.പതുക്കെ പതുക്കെ ആ മുഖത്തെ സ്നേഹിക്കാന്‍ തുടങ്ങികഴിഞ്ഞു.പക്ഷെ ഒരിക്കലും അത് പ്രകടമാക്കിയില്ല.അവളുടെ സാഹിത്യ രചനകളും മനോഹരങ്ങളായ വരികളും ആരും കാണാതെ ആസ്വദിക്കുമായിരുന്നു...പക്ഷെ ഒരിക്കലും അവള്‍ക്ക് പറയാനുള്ളത് കേള്‍ക്കാന്‍ ചെവി കൊടുത്തിരുന്നില്ല.പിറകെ നടന്നു "എനിക്ക് ചിലത് പറയാനുണ്ട് "എന്ന് പറയുമ്പോളും ഉള്ളില്‍ അവള്‍ തുളുമ്പുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞില്ല.

മനസ്സിനെ പാകപ്പെടുത്തി "ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു" എന്ന് പറഞ്ഞാലോ? പക്ഷേ അവളുടെ ഉള്ളില്‍ എന്താണ് ?അത് തനിക്കറിയില്ലല്ലോ.മനസ്സില്‍ യുദ്ധം..അവസാനം ..പറഞ്ഞു -- "മീരാ ...നിനക്കെന്താണ് എന്നോട് പറയാനുള്ളത് ?..പറയൂ" നിശബ്ദത രണ്ടുപേരെയും കീഴടക്കി...ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ലല്ലോ...പക്ഷെ ആ മുഖത്ത് എന്തൊക്കെയോ പറയാനുള്ള ഭാവം....സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു..കോഴ്സ് കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും വേര്‍പിരിയുന്ന സന്ദര്‍ഭം ആയിരുന്നു..മീരക്കും നാട്ടിലേക്ക് പോകേണ്ട സമയം ആയി "യാത്രകള്‍ സൂക്ഷിക്കണം,ആരോഗ്യം ശ്രദ്ധിക്കണം ..." എന്ന് പറഞ്ഞ് കൈയ്യിലെ കാര്‍ഡ്  പ്രദീപിന്റെ കൈയ്യില്‍ കൊടുത്ത് ചിരിക്കുന്ന മുഖവുമായ് അവള്‍ പോകുന്നത് നോക്കിനില്‍ക്കാനേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.കാര്‍ഡിലെ വരികള്‍ "You make me smile.. പക്ഷെ അവളെ സന്തോഷിപ്പിക്കാന്‍ ഇതുവരെ താന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല എന്ന സത്യം താന്‍ ഇപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു.

 

കാലങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞു.ഇന്നും ഒരു നൊമ്പരമായ് മീര മനസ്സില്‍ അവശേഷിക്കുന്നു.എന്തായിരുന്നു മീരക്ക് പറയാനുണ്ടായിരുന്നത്?പെട്ടെന്ന് പരിസരം തിരിച്ചറിഞ്ഞു....പതിനൊന്നര ...ചിന്തകള്‍ ,താന്‍ ചിന്തകളുടെ കൂമ്പാരമാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങള്‍ !!ഇന്നലെ ജോസിനെ കണ്ടിരുന്നു .മീരയുടെ എഴുത്ത് ഉണ്ട് എന്ന് ജോസിന്റെ ഭാര്യ  പറഞ്ഞ വിവരം താനും അറിഞ്ഞു.അപ്പോള്‍ മുതല്‍ തുടങ്ങിയ പ്രതീക്ഷയാണ്.തനിക്കും എഴുതിയിട്ടുണ്ടാകുമോ ? കൂടെയുള്ളവര്‍ എല്ലാരും വിവാഹം കഴിഞ്ഞു..വീട്ടുകാര്‍ നിര്‍ബന്ധം തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.തനിക്കും വേണ്ടേ!!പക്ഷെ!! കണ്ണുകള്‍ വീണ്ടും അങ്ങകലെ ... ദൂരെനിന്നും പോസ്റ്റ്‌ മാന്‍ കുട്ടന്‍ പിള്ളയല്ലേ ആ വരുന്നത്  ! താന്‍ ലീവും എടുത്തു കാത്തുനിന്നതിനു അന്ത്യമുണ്ടായി ആശ്വാസം.പ്രതീക്ഷാനിര്‍ഭരമായ ഒരു മണിക്കൂര്‍ സാറേ ...ഒരെഴുത്തുണ്ട് .." കുട്ടന്‍ പിള്ള കുശലം ചോദിച്ച് പിന്തിരിയവേ വൃത്തിയോടെ എഴുതിയ കൈപ്പട ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട്

പ്രദീപ്‌ എഴുത്ത് വായിച്ചു.

"എന്റെ സ്വന്തം പ്രദീപിന്,

എന്റെ വിവാഹം ആണ്  16 നു ..വരന്‍ രാഹുല്‍ ..
എന്നോട് പിണക്കമുണ്ടാവും അല്ലേ? എന്റെ മനസ്സില്‍ പറയണം എന്ന് വിചാരിച്ച ഒരു കാര്യമുണ്ടായിരുന്നു.പക്ഷെ പ്രദീപ്‌ അത് കേട്ടില്ല.എങ്കിലും ഇപ്പോള്‍ പറയാം.എനിക്ക് ഒരു എട്ടനുണ്ടായിരുന്നു.പ്രദീപിന്റെ അതേ രൂപവും ഭാവവും സ്വരവും.എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരന്‍ ..പട്ടാളത്തിലായിരുന്ന എന്റെ ഏട്ടന്‍ നാട്ടിലേക്കുള്ള വരവില്‍ എന്നെന്നേക്കുമായ് എന്നെ വിട്ടു പോയി.....എന്റെ ഏട്ടന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം പ്രദീപിലൂടെ എനിക്ക് തിരിച്ചുകിട്ടി.എന്റെ ചിരിയും സന്തോഷവും ഞാന്‍ വീണ്ടെടുത്തു.പക്ഷെ ഞാന്‍ പറയുന്നത് കേള്‍ക്കാന്‍ എന്നെ അനുവദിച്ചില്ല.സ്വന്തം ഏട്ടന്റെ സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് എന്റെ വിവാഹം നടത്തി തരണം .....

എന്ന് പ്രതീക്ഷയോടെ ,
ഏട്ടന്റെ സ്വന്തം മീര."

സ്തബ്ധനായി ഒരു നിമിഷം നിന്നു പോയി.മണ്ണില്‍ വീണ കല്യാണക്കുറി കുനിഞ്ഞെടുത്തു
മീര weds രാഹുല്‍ പാശ്ചാത്താപത്തിന്റെ  നടുക്കടലില്‍ നീന്തിത്തുടിക്കുന്ന താന്‍  ചെയ്ത തെറ്റിനെ കുറിച്ച് ബോധവാനായി.Feb 16 മറ്റന്നാള്‍ ..ഇന്ന് പോയാല്‍ നാളെ രാവിലെ അങ്ങെത്താം.എത്തണം.ട്രെയിനില്‍ പുറത്തെ കാറ്റ് കൊണ്ട് മുടി നേരെയാക്കുന്നതിനിടക്ക്  അയാള്‍ തന്റെ ഭൂതകാലത്തേക്ക് ഊളിയിട്ടിറങ്ങി

-തന്റെ മനസ്സിലെ സ്വയം രചിച്ച കഥ മാറ്റി എഴുതാന്‍ -സ്നേഹത്തിന്റെ മാധുര്യം അനുഭവിച്ചറിയാന്‍ -

 

എന്റെ കൊല്ലൂര്‍(മൂകാംബിക) യാത്ര !!!

അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു എന്റെ മൂകാംബിക ദര്‍ശനം.വളരെക്കാലമായി ആ സന്നിധിയില്‍ എത്തിച്ചേരണം എന്നും ദര്‍ശനഭാഗ്യം ലഭിക്കണം എന്നും കൊതിക്കുന്നു.പക്ഷെ നമ്മള്‍ മനുഷ്യര്‍ മാത്രം വിചാരിച്ചാല്‍ പോര !! ദേവിയും സങ്കല്പ്പിക്കണം എന്നതിന്റെ ഉത്തമോദ്ധാഹരണം ആണ്  23 നു പുറപ്പെട്ട എന്റെ ഈ യാത്ര! 21 നു ആയിരുന്നു എന്റെ സുഹൃത്ത് എന്നെ വിളിക്കുന്നത് "പറ്റുമെങ്കില്‍ നാളെത്തന്നെ ദേവിയെ ദര്‍ശിക്കുക ! പറ്റുമെങ്കില്‍ എന്നല്ല-പോകണം പോയെ തീരൂ " അതെ ...ഞാന്‍ അനുസരിക്കുകയായിരുന്നു.ദേവിയുടെ വാക്കാണ്‌ ..

അങ്ങിനെ അന്നേ ദിവസം രാവിലെ പുറപ്പെട്ടു.അച്ഛനും അമ്മയും ഞാനും! ഞാന്‍ ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട മുഹൂര്‍ത്തം.അനിയന്‍ ആണ് കാര്‍ ഓടിച്ചത്(റെയില്‍വേ സ്റെഷനിലെക്ക്) .കുളി കഴിഞ്ഞു നനഞ്ഞ മുടിയും ചുണ്ടില്‍ മന്ത്രവുമായി ദേവിയുടെ തിരുനടയും മനനം ചെയ്ത് യാത്ര ആരംഭിച്ചു.അവന്‍ CD ഇട്ടിട്ടുണ്ട്.തമിള്‍ ഗാനങ്ങളുടെ തട്ട് പൊളിയന്‍ ഗാനങ്ങള്‍ എനിക്ക് അരോചകമായ് തോന്നി. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു "റാണാ..ഗായത്രീ മന്ത്രം വക്കൂ "ഗായത്രിയോ? അപ്പുറത്തെ ഗായത്രിയാണോ യേച്ചി ....." അവന്‍ എന്നെ കളിയാക്കിയതാണ്.നീരസം ഉള്ളില്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും അത് പുറത്ത് കാട്ടാതെ മന്ത്രം ഉരുവിടുകയായിരുന്നു...എന്തോ ...എന്റെ മനസ്സ് കണ്ട മാതിരി അവന്‍ ഗണപതി സ്തുതി വച്ചു.എനിക്ക് സന്തോഷമായി."വിഘ്നേശ്വര.......വിഘ്നം  വരുത്തല്ലേ.."

 അങ്ങിനെ റെയില്‍വേ സ്റെഷനില്‍ അവന്‍ നമ്മളെ ഇറക്കി.ഒന്നര മണിക്കൂര്‍ യാത്ര കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍  പുറത്തെ തണുത്ത മഞ്ഞിന്റെ നനുത്ത സ്പര്‍ശം മനസ്സിനെ കുളിര്‍പ്പിച്ചു.കാറിനുള്ളിലെ കൃത്രിമ തണുപ്പ് അനുഭവിച്ച എന്നില്‍ ,മനുഷ്യര്‍ എന്തിനു ഇത്തരം കൃത്രിമങ്ങളുടെ പുറകെ പോകുന്നു എന്ന തോന്നല്‍ ഉളവായി. ഇത്തിരി നേരം അതിനെകുറിച്ച്  ചിന്തിച്ചു. ചായയും വടയും കഴിച്ചതോടെ ട്രെയിനിന്റെ ചൂളം വിളി കേള്‍ക്കാനായി ഒപ്പം അറിയിപ്പിന്റെ കുയില്‍ നാദവും...സീറ്റ് ഒട്ടുമിക്കതും ഒഴിഞ്ഞ അവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നു.റെയില്‍വേ സ്റെഷനില്‍ നിന്നും വാങ്ങിയ എം ടി  യുടെ "വാനപ്രസ്ഥം" വായിക്കാനുള്ള തിരക്കിലായിരുന്നു ഞാന്‍ .തൊട്ടടുത്ത സീറ്റില്‍ തെലുങ്ക്‌ പറയുന്ന മലയാളി ദമ്പതികള്‍ .ഇത്തിരി പ്രായം ചെന്നവര്‍ .ആ സ്ത്രീ അദ്ദേഹത്തോട് പറയുകയാ...ദേ ...നോക്കിയേ... എം ടി  യുടേതാ...നോക്കിക്കോട്ടേ എന്ന് എന്നോട് അനുവാദം വാങ്ങി അദ്ദേഹം പുസ്തകത്തിന്റെ പേര് നോക്കി.അത് വായിച്ചതാണെന്ന ഭാവം ആ മുഖത്ത് അനുഭവവേദ്യമായി.1993 ഇല്‍ എം.ടി വാസുദേവന്‍ നായര്‍ക്ക്  ഓടക്കുഴല്‍ അവാര്‍ഡ് നേടിക്കൊടുത്ത കഥ.നാല് ശ്രേഷ്ടങ്ങളായ കഥകളാണ് ഈ സമാഹാരത്തില്‍ .അത് ഞാന്‍ ഇപ്പോഴേ വായിക്കുന്നുള്ളൂ  എന്ന അപകര്‍ഷതാ ബോധം എന്നില്‍ ലജ്ജയുണര്‍ത്തി.എങ്കിലും വായന തുടങ്ങി.അമ്മ പിറുപിറുക്കുന്നുണ്ട് ."അവള് തുടങ്ങി വായന" എനിക്കമ്മയോടുള്ള എതിര്‍പ്പ്  ഇതിനു മാത്രമാണ് ..

വാനപ്രസ്ഥം ഹൃദ്യമായ ഒരു വായന സമ്മാനിച്ചു.അതിലും കൊല്ലൂര്‍ മൂകാംബികാ ദര്‍ശനം ആണ് പ്രമേയം എന്നത് കണ്ട ഞാന്‍ സ്തബ്ദയായി.പഴയകാലത്തെ ഒരു മാഷും ശിഷ്യയും.അവരുടെ അനുരാഗമഴ വളരെ നന്നായി എം.ടി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.വയസ്സുകാലത്ത് ഈ തീര്‍ഥാടനത്തിന്  അവര്‍  ഒന്നിച്ചിരിക്കുന്നു.കുടജാദ്രിയിലും പോകുന്നുണ്ട്.അത് വായിച്ച മുതല്‍ അവിടെയും പോകണം എന്ന ആഗ്രഹം മുള പൊട്ടി.അങ്ങനെ മൂന്നു മണിക്കൂറില്‍ കൂടുതല്‍ യാത്ര,മംഗലാപുരം എത്തി.ഇനി ബസ്സില്‍ ഒരു നാലര മണിക്കൂര്‍ യാത്രയും കൂടി യുണ്ട് ...കൊല്ലൂരിലെക്കുള്ള ബസ്സ്‌ പെട്ടെന്ന് കിട്ടുക എന്നത് ഒരു ഭാഗ്യം തന്നെയാണ്.ഞങ്ങള്‍ എത്തിയപ്പോളെക്കും പോകാന്‍ ഒരുങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന ഒരു ബസ്സ്‌.ഭക്ഷണം കഴിക്കണ്ടേ എന്ന് അമ്മ പറയുന്നുണ്ട്.പക്ഷെ അതൊന്നു കൂട്ടാക്കാതെ അച്ഛന്‍ കയറി.കൃത്യം 3 സീറ്റ് ഒഴിച്ചിട്ട മാതിരി! നമ്മുക്കുവേണ്ടി ആ ബസ്സ്‌  സീറ്റും ഒഴിച്ചിട്ടു കാത്തുനില്‍ക്കുന്നു!ദേവീ ..മൂകാംബികേ ....ദേവിയുടെ സാമീപ്യം അറിഞ്ഞമാതിരി.എന്തായാലും ഇതുവരെ ഒരു കുഴപ്പം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല.അടുത്തിരിക്കുന്നവര്‍ ഒക്കെ എത്രയോ മുന്നേ വന്നവര്‍ ! ആരും ഭക്ഷണം കഴിച്ചില്ല എന്ന് കേട്ടതോടെ അമ്മക്ക് ആശ്വാസമായി.ബസ്സ് എവിടെയെങ്കിലും നിര്തുമല്ലോ. പക്ഷെ ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചത് ഇത് തന്നെയായിരുന്നു...അങ്ങനെ ബസ്സ്‌ നീങ്ങിത്തുടങ്ങി...മടുപ്പ് തീരെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..industrial ഏരിയ ആയ മംഗലാപുരം ടൌണ്‍ കഴിഞ്ഞതോടെ കാടുകള്‍ ആണ്...ഉഡുപ്പി ഒരു മെയിന്‍ സ്റൊപ്പാണ്.ആളുകള്‍ കയറുന്നുണ്ട്....ഇരിക്കുന്നവരില്‍ മിക്കവാറും ആളുകള്‍ കൊല്ലൂരില്‍ ഇറങ്ങേണ്ടവര്‍ ആണ്..കന്നഡ ഭാഷയില്‍ പറയുന്നതൊന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല.പക്ഷെ അപ്പ,അമ്മ എന്ന് മനസ്സിലായി..എല്ലാ ഭാഷയിലും അപ്പയും അമ്മയും തന്നെ ആശ്വാസം !!!

കുന്താപുരത്ത് എത്തിയപ്പോള്‍ കുറച്ചു സമയം നിര്‍ത്തി .ഡ്രൈവര്‍ പറഞ്ഞു "എയിട്ട് മിനുട്ട് " എന്ന്...ഇതെന്താപ്പാ...ഒരു എട്ടു മിനുട്ടിന്റെ കണക്ക് ?? അപ്പോളേക്കും അമ്മ അടുത്ത് ഉള്ളവരോട് കമ്പനി തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു.. പൂരം വര്ത്തമാനമാണ്..ഞാന്‍ സഹസ്രനാമം ഒരുവിട്ടുകൊണ്ടെയിരിക്കുന്നു.എന്റെ അടുത്തിരുന്നു ഒരു പെണ്‍കുട്ടി എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു ആ ഓമനത്വമാര്‍ന്ന മുഖം,ഞാന്‍ നോക്കി നില്‍ക്കെ എന്നെ കണ്ണില്‍ നിന്നും ഒരുതുള്ളി  അശ്രു അടര്ന്നുവീനു.അവള്‍ എന്റെ കൈവിരല്‍ പിടിച്ചിരിക്കുന്നു(മുറുക്കി...മുറുക്കി)നൊണ്ണ്‍കാട്ടി ചിരിക്കുന്നു.വല്ലാത്ത ഒരാകര്‍ഷണം!ദൈവത്തെപ്പോലെയാണ്‌ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ നിഷ്കളങ്കര്‍ !! ബുദ്ധി വച്ച് കഴിയുംപോലെക്കും ഇവര്‍ ഈ ലോകത്തെ കപടത മുഴുവന്‍ പഠിച്ചിരിക്കും എന്തായാലും നാമം പൂര്‍ത്തിയാക്കി അവളുടെ കുസൃതികള്‍ കണ്ടു മനം കുളിര്‍ത്തു.അവിടെ നിന്നും കരിക്ക് കുടിച്ചു നല്ല ആശ്വാസം തോന്നി...ശരീരത്തിനും മനസ്സിനും നല്ല ഉന്മേഷം.പിന്നെയും കാടും മലകളും നിറഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങളിലൂടെയുള്ള യാത്ര.റോഡിന്റെ വീതി കുറഞ്ഞു വരികയാണ്.ബസ്സിന്റെ ഇരമ്പല്‍ ചെവിയില്‍ കേട്ടുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു..സ്വര്‍ഗത്തിലേക്കുള്ള വഴി ഇടുങ്ങിയതാണെന്ന് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു. അപ്പോളേക്കും അഞ്ചര ആയി..നമ്മള്‍ ആ പുണ്യസ്ഥലമായ ദേവിയുടെ സന്നിധിയിലേക്ക് അടുക്കാറായി.വൈകുന്നേരം ആയിട്ട് കൂടി മുന്നോട്ടു പോകുന്തോറും ഒരു കുളിര്‍മ അനുഭവിച്ചു.ആറു മണിയോടെ ഞങ്ങള്‍ കൊല്ലൂരില്‍ എത്തി ... ഒരു വശം നിറയെ കച്ചവടങ്ങള്‍ നടക്കുന്നു..ഒരാള്‍ ഞങ്ങളെ സമീപിച്ചു താമസസ്ഥലം പറഞ്ഞു തന്നു...ദേവിയുടെ നടയിലൂടെ നീങ്ങിയപ്പോള്‍ ദേവി..എന്നെ ഇത്ര പെട്ടെന്ന്  അവിടുത്തെ നടയില്‍ എത്തിച്ചല്ലോ എന്ന മനസ്സിന്റെ വിളിയുയര്‍ന്നു!!

റൂമില്‍ പോയി ലഗേജ് വച്ച്,ചായയും കുടിച്ച് ,കുളിച്ച് സെറ്റുമുണ്ടും ധരിച്ച്, ഒരു താലത്തില്‍ പൂക്കളും(തെച്ചി,മുല്ല,ചുകന്ന റോസാ ഇത്യാദി)എടുത്ത്  ക്യുവില്‍ നിന്നു.അത്യാവശ്യം പുറകിലായിരുന്നു.അമ്മേ മഹാമായേ ..എന്ന ഒറ്റധ്യാനം..മുന്നില്‍ ഒന്നും കാണുന്നില്ല ദേവി മാത്രം മനസ്സില്‍ ! വലിയൊരു ആരവതോട് കൂടി നട തുറക്കുന്ന  ശബ്ദം  കേള്‍ക്കാം!ഇടതടവില്ലാതെ മണി അടിച്ചുകൊണ്ടെയിരിക്കുന്നു.ക്യു നീങ്ങിത്തുടങ്ങി.അനേകമനേകം ദുഖഭാരങ്ങളും ഏന്തി  ഭക്തജനങ്ങള്‍ ദേവിയോട് സങ്കടം ഉണര്തിക്കാന്‍ വേണ്ടി നില്‍ക്കുന്നു.ക്യുവില്‍ നീങ്ങുമ്പോള്‍ ചുവര്‍ചിത്രങ്ങള്‍ കാണാം.അങ്ങിനെ നടയുടെ വാതില്‍ക്കല്‍ എത്തി.ക്യു രണ്ടായി പിരിഞ്ഞു.ദേവീ..മഹാമായേ എന്ന വിളി മാത്രം.ഇത്തിരികൂടി നടന്നപ്പോള്‍ കാണുമാറായി എന്റെ ദേവിയെ!!പച്ച സാരിയും ഉടുത്ത് സര്‍വ്വാലന്കാര വിഭൂഷിതയായി ദേവി..മൂകാംബിക.എന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാന്‍ ആയില്ല.കണ്ണ് ഇത്തിരി കൂടി വിടര്‍ത്തി ഇമ വെട്ടാതെ നിര്‍ന്നിമേഷിതയായി നോക്കി നിന്നു.കണ്ണുനീര്‍ കുടുകുടാ ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.ഏകാന്തതയില്‍ എത്ര കണ്ണുനീര്‍ ഒഴുക്കിയിട്ടുണ്ട്! അജ്ഞാതയായ എന്നെ ദേവി ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ടാകണം!കുളിര്‍ത്തെന്നലായ് എന്റെ കണ്ണുനീര്‍ ഒപ്പിയത് അദൃശ്യയായ് ഈ കൈകള്‍ കൊണ്ടായിരുന്നില്ലേ!!ദേവീ!കരച്ചിലിനെക്കള്‍ വലിയൊരു പ്രാര്‍ത്ഥന മറ്റെന്താണ്!ഈശ്വരനുവേണ്ടി  കരയാന്‍ സാധിച്ചാല്‍ ഭൗതിക ദുഖങ്ങളില്‍ നിന്നും കരകേറുവാന്‍  മറ്റു മാര്‍ഗങ്ങളൊന്നും ആവശ്യമില്ല.അപ്പോളേക്കും ഞാന്‍ ക്യുവില്‍ നിന്നും പുറത്തായി..ഇനിയും കാണണം എന്ന ആഗ്രഹം.. അന്ന് 3 - 4 തവണ ദര്‍ശനം നടത്തി.

നമ്മുടെ നാട്ടുകാരിയായ ഒരു കാര്‍ത്യായനി അമ്മ-- ടീച്ചര്‍ ആയിരുന്നു.30 വര്‍ഷമായി ദേവിയുടെ അടുക്കല്‍ സന്യാസിനി ആണ്.എത്ര പുണ്യങ്ങള്‍ ചെയ്തവരായിരിക്കും ആ സ്ത്രീ !!അവര്‍ പിന്നെയും നമ്മളെ കൂട്ടി പ്രത്യേക സ്ഥലത്തുനിര്‍ത്തി ദര്‍ശനം നേടിത്തന്നു.ദേവിക്ക് ആഭരണം ചാര്‍ത്താന്‍ നേര്‍ച്ചയുണ്ടായിരുന്നു അതും വളരെ ഭംഗിയോടെ സാധിച്ചു.പ്രസാദ ഊട്ടിനു പോയി...നേദ്യ ചോറും കറിയും കഴിച്ചപ്പോള്‍ മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും ഉണ്ടായ ഉന്മേഷം പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ പറ്റുന്നതല്ല..മൂകാംബികയിലെ പ്രധാന പ്രസാദം ആയ കഷായ തീര്‍ത്ഥം വാങ്ങാനുള്ള ക്യുവില്‍ നിന്നു...ശങ്കരാചാര്യര്‍ക്ക് ദേവി പച്ചിലകള്‍ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ മരുന്നാണ് എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു..ഇത് സേവിച്ചാല്‍ സര്‍വ്വ രോഗവും ശമിക്കും എന്ന്  സങ്കല്പം..

പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് നാല് മണിക്ക് എഴുനേറ്റ് കുളിച്ച് നടക്കല്‍ എത്തി വീണ്ടും തൊഴുതു..അപ്പോളും കിട്ടി 2 - 3 തവണ ദര്‍ശനം .....എന്തോ നല്ല തിരക്കില്ലാത്ത ദിവസം തന്നെ....ദേവീടെ അനുഗ്രഹം എന്നല്ലാതെ എന്ത് പറയാന്‍ ! അപ്പോളേക്കും കാര്‍ത്യായനി അമ്മ നമ്മള്‍ വഴിപാടു ചെയ്തു കിട്ടിയ പ്രസാദത്തിനു  പുറമേ ദേവിക്ക് ചാര്‍ത്തിയ ഉടയാടകളും ആഭരണങ്ങളും കൊണ്ടുതരുന്നു....ഇതിലേറെ സന്തോഷിക്കാന്‍ എന്ത് വേണം!!!! സൌപര്‍ണികയില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ചിന്തിച്ചു,അവസരം കിട്ടിയാല്‍ കുടജാദ്രിയില്‍ പോകണം പിന്നെയാവട്ടെ.. യാത്ര പറഞ്ഞു തിരിച്ചു പോരുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ഒരു നൊമ്പരം .ഇനി എന്ന് കാണും  ദേവീ മഹാമായേ!!! ഈ യാത്രക്ക് ഹേതുവായ എന്റെ സുഹൃത്തിനും നന്ദി...

                                                            

ഭൂലോകം VS ബൂലോകം

ഒരുതരത്തില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ നമ്മുടെ ഓരോ പോസ്റ്റും ഓരോ സൃഷ്ടിയാണ് .അതിന്റെ വേദന പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്തതും.

ഭൂലോകം -- ഈ പ്രപഞ്ചത്തില്‍ കാണുന്നവയെല്ലാം ബ്രഹ്മദേവന്റെ  സൃഷ്ടി എന്നാണല്ലോ പറയപ്പെടുന്നത്........ബ്രഹ്മത്തെ പുരുഷനെന്നും പ്രകൃതിയെ സ്ത്രീ എന്നും വിളിക്കാം ....

ഇത് കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ എന്തോ ആത്മീയത പറയാന്‍ പോകുവാ എന്ന് വച്ച് പലരും ഓടാന്‍ തുടങ്ങി എന്ന് എനിക്കറിയാം...എന്നാല്‍ ഒരു കഥ പറയട്ടെ .......

ബ്രഹ്മാവ്‌ കര്‍മം ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി.....സൃഷ്ടി കര്‍മം ....തന്റെ സാധനയിലൂടെ തനിക്ക് ആര്‍ജ്ജിച്ച സ്വത്തുക്കള്‍ ആരെയെങ്കിലും ഏല്‍പ്പിക്കണമല്ലോ..അങ്ങിനെ ആദ്യം സൃഷ്ടിച്ചു മലകള്‍ ,കരിമ്പാറകള്‍ .പക്ഷെ ചലനമില്ലാത്ത വസ്തുക്കള്‍ ആയതുകൊണ്ട് തന്റെ ലക്ഷ്യപ്രാപ്തിക്ക് ഉതകില്ല എന്ന് തോന്നി..രണ്ടാമത് സൃഷ്ടിച്ചു വൃക്ഷങ്ങളെ ....അവക്ക് ചലനമുണ്ട്,പക്ഷെ അതിലും കക്ഷി തൃപ്തനായില്ല  കാരണം അവയെ സംരക്ഷിക്കാന്‍ അവക്ക് കഴിയില്ല എന്നത് തന്നെ...പിന്നെ പാമ്പുകള്‍ ,പ്രാവുകള്‍ ,കുയില്‍ ,കാക്ക ,മയില്‍ എന്നിങ്ങനെ പലതും...പക്ഷെ ബ്രഹ്മാവ്‌ തൃപ്തനായില്ല .നാല്‍ക്കാലികളെ സൃഷ്ടിക്കാന്‍  തുടങ്ങി ....സിംഹത്തിനെ സൃഷ്ടിച്ചു ..രാജാവാണ് പക്ഷെ നട്ടെല്ല്  ഭൂമിക്കു സമാന്തരം ..എന്തുകൊണ്ടോ ബ്രഹ്മാവ്‌ സംതൃപ്തനായില്ല.

അങ്ങിനെ അവസാനം മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചു...ബ്രഹ്മാവിന്റെ ഇളയ മകന്‍ .... എല്ലാം തികഞ്ഞവന്‍ .ദേവന്‍ സന്തോഷവാനായി തന്റെ സകല സ്വത്തും അവനെ ഏല്‍പ്പിച്ചു......അതില്‍ തനിക്ക് ഏറെ കാലമായി തപസ്സിന്റെ ഫലമായി കിട്ടിയ "വിവേകം" എന്നാ ധനവും ഉണ്ടായിരുന്നു.. ബ്രഹ്മാവിറെ ലക്‌ഷ്യം തന്റെ സ്വത്തുക്കള്‍ ഭദ്രമായ്‌  സൂക്ഷിക്കുന്ന ഒരു മകനെ ആയിരുന്നു .....   ദേവന് ചതി പറ്റി....ആ വിവേകം കിട്ടിയതോടെ മനുഷ്യന്‍ അഹങ്കാരി ആയി.....അതിനെ ദുരുപയോഗം ചെയ്തു....മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചു 7 ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോളെക്കും അയാള്‍ തിരിച്ചു വന്നു ദേവനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു..."ദേവാ....എനിക്കെല്ലാം തന്നു...പക്ഷെ ഒരു കൂട്ടുകാരിയെ വേണം '"എന്ന്.....പക്ഷെ തന്റെ അവസാന സൃഷ്ടിയായ മനുജനെ സൃഷ്ടിച്ചതിനു ശേഷം തന്റെ കൈയ്യിലുള്ള സാമഗ്രികള്‍ തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു....എന്ത് ചെയ്യും ?അങ്ങിനെ കുയിലിനോട് സ്വരമാധുരി,മയിലിനോട്‌  ഗര്‍വ്വ്,പ്രാവിനോട് നിഷ്കളങ്കത ഇത്യാദി വാങ്ങിച്ച് ഒരു കൂട്ടുകാരിയെ സൃഷ്ടിച്ചു .....പക്ഷെ 7 ദിവസം പിന്നിട്ടപ്പോള്‍ വീണ്ടും മനുഷ്യന്‍ തിരിച്ചു വന്നിരിക്കുന്നു..."ദേവാ...ഇവള്‍ എപ്പോളും പ്രശ്നക്കാരിയാണ് ..എന്നെ അനുസരിക്കുന്നില്ല അഹംഭാവമാണ് .എന്നെ ഗൗനിക്കുന്നില്ല ഇവളെ തിരിച്ചെടുത്താലും.." ശരി ദേവന്‍ സമ്മതിച്ചു ....അങ്ങിനെ 7 ദിവസം പിന്നിട്ടപ്പോള്‍ പിന്നെയും മനുഷ്യന്‍ വന്നു...ഇത്തവണ "ദേവാ.....അവള്‍ എന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായപ്പോള്‍ എനിക്ക് വിഷമങ്ങള്‍ തന്നു എങ്കിലും അവള്‍ എന്നില്‍ നിന്നും വേര്പിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ ദുഃഖം ഉണ്ടായി...അതുകൊണ്ട് അവളെ തിരിച്ചു നല്‍കിയാലും ..." ദേവന്‍ എല്ലാം തന്റെ മകനെ ഏല്‍പ്പിച് തപസ്സിനു പോകാന്‍ തയ്യാറെടുത്ത് നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു പക്ഷെ പിന്നെയും പ്രശ്നങ്ങള്‍ .....പിന്നെയും കഴിഞ്ഞു ദിനങ്ങള്‍ മനുഷ്യന്‍ വന്നു വീണ്ടും......"ദേവാ.....ഇവളുടെ സാന്നിധ്യം അനിവാര്യമാണ് പക്ഷെ ഇവളില്ലാതെ എനിക്ക് ജീവിതം ഇല്ല" ദേവന്‍ പറഞ്ഞു.....ഇനി എന്നോട് ഇവളെ തിരിച്ച് എടുക്കാന്‍ പറയരുത്..നിന്റെ പ്രശ്നം നീ തന്നെ തീര്‍ക്കുക........അന്നുമുതല്‍ മനുഷ്യന്‍ ഇതിനു പരിഹാരം തേടുന്നു

                                             
                                        "ശ്രീ ശിവ-ശക്തി ഐക്യ സ്വരൂപിന്യേ നമ: "

                                           Ardhanareeswaran(My Drawing)

ബൂലോകം : ബ്ലോഗ്ഗര്‍ ഉലകം ഞാന്‍ അതില്‍ പിച്ചവച്ചു നടക്കുന്ന പിഞ്ചു കുഞ്ഞ്(6 മാസം പ്രായം)

ഈ ലോകത്ത് 3 ഉം 4 ഉം വയസ്സുള്ളവര്‍ ഉണ്ട് .എല്ലാവരും നന്നായി എഴുതുന്നവര്‍ .സൃഷ്ടി കര്‍മം

നടത്തി വിജയിച്ചവര്‍ . ഞാന്‍  Facebook  ഇല്‍ ബ്ലോഗേഴ്സ് ഗ്രൂപ്പിലെ("മ"യിലെ ) ഒരംഗം.

Admin   :Noushad Vadakkel (http://malayalambloghelp.blogspot.com/)
              :Mohamad Imthiyaz (http://aacharyan-imthi.blogspot.com/)
              :Noushad Akampadam( http://entevara.blogspot.com/)

എന്നോട് (മ)നടത്തിയ ഒരു ഇന്റര്‍വ്യൂ
നമുക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാം ......

Noushad Vp Vadakkel

പ്രിയ റാണി ചേച്ചി , എന്താണ് സ്ത്രീകള്‍ പൊതുവില്‍ സ്വന്തം മായിക ലോകത്തെ കുറിച്ച് ബ്ലോഗ്‌ എഴുതുന്നത്‌ ..അവര്‍ യാഥാര്‍ത്യ ലോകത്തെ നോക്കിക്കാണുന്നത് അപ്രകാരമാണോ ...?എന്താണ് അഭിപ്രായം ?

Rani Priya 

ആദ്യം തന്നെ എന്നെ ബഹുമാനിച്ചതില്‍ നന്ദി പറയട്ടെ.സ്ത്രീകള്‍ പൊതുവേ മായിക ലോകത്തെ കുറിച്ച് ആണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടില്ല.ഭാവനയുടെ ഉന്നതങ്ങളില്‍ വിഹരിച്ച പഴയ തലമുറ ഇപ്പോള്‍ അത് പരസ്യമായ ഗോഷ്ടികളിലും വിവാദങ്ങളിലും മാത്രം എത്തിച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു എന്ന സത്യം ഞാന്‍ അറിയിക്കട്ടെ..ഇവിടെ bloggers സ്ത്രീജനങ്ങള്‍ കുറവാണ് എന്ന പരമിതിക്കുള്ളില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് പറയാന്‍ കഴിയും പുതിയ തലമുറ ഒറ്റപ്പെട്ട സാഹിത്യ സൃഷ്ടികളിലൂടെ ഒരു വിപ്ലവം തന്നെ സൃഷ്ടിക്കും.സ്ത്രീകള്‍ ,പുരുഷന്മാര്‍ എന്ന തലത്തില്‍ ചിന്തിക്കുന്നത് തന്നെ നമ്മുടെ സംസ്കൃതിയെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നത് പോലെ ആണ്.........

Mohamad Imthiyaztk  

പ്രിയ സുഹുര്‍ത്തെ ..മറ്റു എഴുത്തുകള്‍ പോലെ ബ്ലോഗിങ് രംഗത്ത് സ്ത്രീകള്‍ വളരെ കുറവാണ് എന്തായിരിക്കും താങ്കളുടെ കാഴ്ചപ്പാടില്‍ ഇതിനു കാരണം?..ചില ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ സ്ത്രീ എഴുത്തുകാരെ പ്രകോപിപ്പിക്കാന്‍ എന്നോണം കമന്റുകള്‍ എഴുതുന്നു ഇതിനെക്കുറിച്ച്‌ എന്ത് പറയുന്നു?

RaniPriya

ഞാന്‍ vadekkel Sir നോട്‌ പറഞ്ഞത് തന്നെ പറയുന്നു..സമൂഹത്തില്‍ സ്ത്രീകളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തുന്നു പുരുഷന്മാര്‍ സ്ത്രീ യുടെ വില അറിയുന്നില്ല.പക്ഷെ നിങ്ങള്‍ ഒന്ന് ചിന്തിക്കൂ സ്ത്രീ പുരുഷന്റെ ശക്തിയാണ് ..അവര്‍ ഇല്ലാതെ ലോകം പോലും ഇല്ല.പിന്നെ... comment അത് natural ....എല്ലാ അഭിപ്രായങ്ങളും ഉള്‍ക്കൊള്ളുക.....
 

Hafeez Kt  

പെണ്ണെഴുത്ത് എന്ന് കുറെ കേള്‍ക്കുന്നു . യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അങ്ങനൊന്നുണ്ടോ?

ഇത് വരെ എഴുതിയതില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഇഷ്ടപ്പെട്ട പോസ്റ്റ്‌ ?

ശരിക്കും ആരാ ഈ ദേവൂട്ടി ?

Rani Priya

പെണ്ണെഴുത്ത്-- അങ്ങിനെയൊന്നില്ല...

നമ്മുടെ കമല ദാസ്‌ ,ലളിതാംബിക അന്തര്‍ജ്ജനം , സരസ്വതി അമ്മ , സുഗത കുമാരി എന്നിവര്‍വളരെ ശക്തമായ വാക്കുകളിലൂടെ പ്രതിഭ തെളിയിച്ചവര്‍ ...booker prize നേടിയ അരുന്ധതി റോയ് നമ്മുടെ അഭിമാനം ആണ് ,ഇവരൊക്കെ ഒരു... ഉദാഹരണം മാത്രം.
ഇതുവരെ എഴുതിയതില്‍ ഇഷ്ടം "പുനര്‍ജ്ജന്മം"........
ശരിക്കും ദേവൂട്ടി ഞാന്‍ തന്നെയാണ് ......

KombanMoosa  

എയുത്തും കുടുംബ ജീവിതവും ഒന്നിച്ചു കൊണ്ട് പോകാന്‍ സമയം അനുവദിക്കുന്നുണ്ടോ?

Rani Priya ‎ 

കുടുംബ ജീവിതം എന്ന് വച്ചാല്‍ എന്റെ അച്ഛന്‍ ,അമ്മ,അനിയന്മാര്‍ അടങ്ങുന്ന സന്തുഷ്ട കുടുംബം എനിക്ക് എഴുതാന്‍ ഒരു തടസ്സങ്ങളും ഇല്ല...സമയം ഒരു പാട്......ബാക്കി സമയം പോലെ എയുതാം കേട്ടോ... 

Anju Aneesh

ബ്ലോഗില്‍ ഏറ്റവും അടുപ്പമുള്ള സുഹൃത്ത്?

Rani Priya ‎

ബ്ലോഗില്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന സുഹൃത്ത് എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ വ്യക്തികളെ അല്ലെല്ലോ നാം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത്? അവരുടെ എഴുത്തുകള്‍ ആണ്....... ...എല്ലാരുടെ എഴുത്തും ഇഷ്ടമാണ്  

Ismail Chemmad  
 

‎1;ഈ ഗ്രൂപ്പ്‌ കൊണ്ടു നിങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായ എന്തെങ്കിലും അനുഭവങ്ങള്‍ ?
2;ഈ ഗ്രൂപ്പ്‌ നിങ്ങളുടെ ബ്ലോഗിനെ എങ്ങിനെ സഹായകരമാവുന്നു ?
3;ബ്ലോഗിന് പുറത്തു നിങ്ങളുടെ വായന ?
4;നിങ്ങളിഷ്ടപ്പെടുന്ന എഴുത്തുകാരന്‍ /എഴുത്തുകാരി ? ഇഷ്ടപ്പെട്ട കൃതി ?
5;നിങ്ങള്‍ വായിച്ച ഏറ്റവും മികച്ച ബ്ലോഗ്‌ പോസ്റ്റ്‌ ?
6;നിങ്ങളിഷ്ട പ്പെടുന്ന 5 മികച്ച ബ്ലോഗുകള്‍ ?
7;നിങ്ങളുടെ എഴുത്തും , നിങ്ങളുടെ കുടുംബവും , ഒന്ന് വിശധമാക്കാമോ?

Rani Priya 

1 & 2 ) ഇതുതന്നെ ഒരു അനുഭവം എനിക്ക് നിങ്ങളെപ്പോലെ ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കളെ കിട്ടി.
സുഹൃത്തുകള്‍ എന്നതിലുപരി എല്ലാവരും നന്നായി എഴുതുന്നവര്‍ .മനസ്സിന് നല്ല ഒരു ഉന്മേഷം ലഭിക്കുന്നുണ്ട് ..ഞാന്‍ ജൂലൈ 23 2010 നു ആദ്യ പോസ്റ്റ്‌ ആയ എന്റെ വര ... ഇത് തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഈ ഫീല്‍ഡില്‍ ആണെങ്കില്‍ കൂടി ഇങ്ങിനെ ഒരു ബൂലോകത്തെ കുറിച്ച് ബോധവാനായിരുന്നില്ല...പിന്നെ 2 മാസം കഴിഞ്ഞാണ് ആക്റ്റീവ് ആയത്...ഇപ്പോള്‍ ഇതാ പുതിയ 'മ' .ഒരിക്കലും പുറം ലോകം അറിയണ്ട എന്ന് കരുതിയാണ് ബ്ലോഗ്‌ തുടങ്ങുന്നത് തന്നെ..പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ മുന്നില്‍ മനസ്സ് തുറക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു ഇതായിരുന്നു എന്റെ ലോകം ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ച എന്റെ ലോകം...പക്ഷെ ഗ്രൂപ്പില്‍ എല്ലാരും കുറച്ചുകൂടി സീരിയസ് ആകേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് ഞാന്‍ 'vadakkel Sir ' നെ ഇതിനാല്‍ അറിയിക്കട്ടെ...ഗ്രൂപ്പ്‌ വന്നത് കൂടി പഴയ വായനകള്‍ നഷ്ടമായോന്നു ഒരു സംശയം. എല്ലാവരും ഒരു ഉത്സവം പോലെ കൊണ്ടാടുന്നു
3 ) ബ്ലോഗിന് പുറത്ത് വായന ഉണ്ട് ...കൂടുതല്‍ autobiography & Spiritual ബുക്സ്,ഓഷോ പിന്നെ കിട്ടുന്നത് എന്തും...
4 )പെട്ടെന്ന് ഓര്‍ക്കുന്നത് തേജസ്‌ ബൈ മനോരാജ് (ബ്ലോഗ്‌ വായിക്കാന്‍ തിരക്കിനിടെ സമയം കിട്ടുന്നില്ല എന്നത് സത്യം )
5 ) 1 തേജസ്‌ 2 കായംകുളം Superfast 3 പട്ടേപാടം റാംജി യുടെ കഥകള്‍ 4 നാമൂസിന്റെ തൌദാരം 5 ഹംസയുടെ കൂട്ടുകാരന്‍
6) ആദ്യം കുഞ്ഞുണ്ണി മാഷ്‌ (നേരിട്ടറിയാം ആയിരുന്നു) പിന്നെ maadavikutty ,ONV ,മാടമ്പ്,ചുള്ളിക്കാട് എല്ലാരും ഇഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ തന്നെ
7 )എഴുത്തും കുടുംബവും ഞാന്‍ പറഞ്ഞു കൊമ്പന്‍ മൂസയുടെ ഉത്തരം ശ്രദ്ടിക്കുമല്ലോ
 

Zaheer Malabari ചില പോസ്റ്റുകള്‍ വായിച്ചു, നമ്മള്‍ അറിയാതെ എഴുതിയ ആളെ സമ്മതിച്ചുപോകും.. (ഉദാ: Oh!!! adipoli !!!) അങ്ങിനെ ഇതാണ്.. ആദ്യം മനസ്സില്‍ വരുന്ന പോസ്റ്റ്‌..?

Rani Priya അങ്ങനെ തോന്നിയ പോസ്റ്റ് എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ അത് സ്വയം എഴുതി പോസ്റ്റുന്നത തന്നെയാണെന്ന് പറയേണ്ടി വരും.അതില്‍ ചിലത് (പുനര്‍ജ്ജന്മം,ആത്മകഥ ജനിക്കുന്നു) 
പിന്നെ ഈ അടുത്ത് കാലത്ത് വായിച്ചതില്‍ ഹംസയുടെ സുഖമുള്ള നോവ് ,പിന്നെ നാമൂസിന്റെ അടയാളങ്ങള്‍ എന്ന പോസ്റ്റും

 Shanavas Elayoden

‎1. താങ്കളുടെ ഒരു പോസ്റ്റില്‍ 'പ്രശ്ന' എന്നാ കഥാപാത്രം ചില പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കിയതായി കണ്ടു. കഥകളെ, കഥകളായി കാണാത്ത ഇത്തരം പേര് വെളിപ്പെടുത്താത്ത പ്രശ്നക്കാരോട് എന്താണ് പറയാനുള്ളത്?
2.. നൌഷാദ് അകംബാടത്തിന്റെ 2010 ലെ തല്ലിപ്പൊളി സൂപ്പര്‍ ബ...്ലോഗ്‌ അവാര്‍ഡില്‍ 'തല്ലിപ്പൊളികള്‍ ആയ ഞങ്ങളുടെകൂടെ താങ്കളുടെ ബ്ലോഗും കണ്ടു.' ഞങ്ങളുടെ അന്നം മുടക്കാന്‍ ഇറങ്ങി പുറപ്പെട്ടതില്‍ ഖേദമുണ്ടോ?
3. ഈ പൂച്ചകളോട് എന്താണിത്ര പ്രിയം?
4. നല്ലൊരു ചിത്രകാരിയായ താങ്കള്‍ ചിത്രങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടത്ര പ്രാധ്യാന്യം കൊടുക്കാത്തത് എന്തുകൊണ്ടാണ്?
ഇനി ദേവൂട്ടി പറഞ്നോള്ളൂ ..

RaniPriya പ്രശ്ന ഒരു പ്രശ്നം ആക്കിയിരുന്നു ചിലവര്‍ക്ക് .ഒന്നും അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് എഴുതുന്നതല്ല..ഇത്തരം പേര് വെളിപ്പെടുത്താത്ത സൃഹൃത്തുക്കളേ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നതെന്തിനു? മറ നീക്കി പുറത്തു വരൂ

2 )അതൊക്കെ അകംബാടതിന്റെ ഓരോ തമാശകള്‍ .......ഞാന്‍ അതില്‍ ...ഉള്‍പ്പെട്ടു എന്നറിഞ്ഞതില്‍ വളരെ സന്തോഷിച്ചു
3 ) പൂച്ചകള്‍ അവയെ എനിക്കിഷ്ടമാണ് ...സ്നേഹം കൊടുത്താല്‍ വളരെ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു തരും...വേറെ ഒരു മൃഗത്തിനെയും നമുക്ക് ഇത്ര സ്നേഹിക്കാന്‍ പറ്റില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു...എനിക്ക് കുറെ കൂട്ടുകാര്‍ ഉണ്ട് അതില്‍ അവശേഷിക്കുന്നത് 'ചക്കുടു' മാത്രം......
4 )ചിത്രങ്ങള്‍ എന്നില്‍ കുറെയേറെ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ട് ...... ഇന്ന് മാത്രമല്ല എന്നും ...എനിക്ക് ചിത്രത്തിനായ് ഒരു ബ്ലോഗ്‌ കൂടി തുടങ്ങണം എന്നുണ്ട്.......'പ്രാധാന്യം ' ഇല്ല എന്ന് മാത്രം പറയരുത്...പിന്നെ എന്നെ ഈ ഗ്രൂപ്പില്‍ ചേര്‍ത്തത് ഷാനവാസ് ആണ്....അതിനു ഹൃദയം നിറയെ നന്ദി...'ഉണ്ണി നമ്പൂരിയുടെ വേളി' ഷാനവാസിന്റെ മാസ്റ്റര്‍ പീസ് ആണ് കേട്ടോ.....

Usman Iringattiri റാണി യാണ് , പ്രിയയുമാണ് ജീവിതത്തില്‍ ഈ രണ്ടു പേരുകളോടും എത്രമാത്രം നീതി പുലര്‍ത്താന്‍ സാധിച്ചിരിക്കുന്നു താങ്കള്‍ക്ക്?
സ്ത്രീകള്‍ക്ക് എഴുത്തിനു പരിമിതികളുണ്ടെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ?

എഴുത്ത് രംഗത്തേക്ക് വനിതകള്‍ കൂടുതല്‍ കടന്നു വരുന്നില്ല ; കാരണമെന്താവും ?
ബ്ലോഗെഴുത്തും പ്രിന്റ്‌ മീഡിയകളിലെ എഴുത്തും താരതമ്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ? എന്ത് തോന്നി?
കമ്മന്റ് മുഴുവനും സത്യസന്ധമാണ് എന്ന് കരുതുന്നുണ്ടോ?
കൂടുതല്‍ കമന്റ് കണ്ടാല്‍ എന്താണ് തോന്നുക?
വിമര്‍ശനങ്ങളെ എങ്ങിനെ സമീപിക്കാറാണ് പതിവ്?
എഴുതുന്നത്‌ എന്തിനാണ്? എപ്പോഴെങ്കിലും അങ്ങിനെ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ?
എഴുത്തിലെ റാണി യും വായനക്കാരുടെ പ്രിയയും ആവട്ടെ എന്ന ആശംസയോടെ..

Rani Priya പേരിനോട് എത്ര നീതി പുലര്‍ത്തി എന്ന് എനിക്കറിയില്ല അച്ഛനമ്മമാര്‍ തന്ന സമ്മാനം അല്ലെ ..എല്ലായിടത്തും റാണിയും പ്രിയയും ആകാന്‍ ഇഷ്ടം ..പിന്നെ ഒരു പേരിലെന്തിരിക്കുന്നു..? സ്ത്രീകള്‍ക്ക് എന്താണ് പ്രത്യേകത? ഒരിക്കലും പരിമിതിയില്ല...ഇതിനെക്കുറിച്ച്‌ ഞാന്‍മുന്നേ സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു ....ഒരിക്കലും കൈ കൊണ്ടുള്ള എഴുത്തും ബ്ലോഗും തുലനം ചെയ്യാന്‍ ആവില്ല..

മുന്നിട്ടു നില്‍ക്കുന്നത് കൈയെഴുത് തന്നെ.പക്ഷെ യുഗം മാറി.ബ്ലോഗിലൂടെ നല്ല നല്ല എഴുത്തുകാരെ തിരിച്ചറിയാനും അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുവാനും കഴിയുന്നുണ്ട്.പണ്ട് ഒരു എഴുത്ത് പബ്ലിഷ് ചെയ്യാന്‍ വളരെ വിഷമതകള്‍ ആണ്.ഇന്ന് അത് ഒരു enter കീ യുടെ സഹായം മാത്രം മതി

അത് ഒരു അനുഗ്രഹം തന്നെയാണ് ....

കമന്റ്‌ മുഴുവനും സത്യസന്ധമാണെന്നു പറയാന്‍ കഴിയില്ല...വിമര്‍ശനങ്ങളെ ധൈര്യമായ് നേരിടുക.....അതാണ്‌ നമ്മുടെ ഉയര്‍ച്ചക്ക് വഴി തെളിക്കുന്നത് എന്നറിയുക...ഓരോ വിമര്‍ശനങ്ങളും നമ്മളെ കുറച്ചുകൂടി ഉത്തേജിപ്പിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്.....
"വിമര്‍ശനങ്ങളെ... നിങ്ങള്ക്ക് സ്വാഗതം എന്നിലെ കഴിവുകളെ പുറത്തേക്കു കൊണ്ട് വരൂ ...നിങ്ങള്‍ക്കെ അത് സാധിക്കൂ..."

Kannan Arunkumar PrabhakaranPillai

‎1.ബ്ലോഗും അതിലെ കമന്റുകളും ഒരു ലഹരി ആവാറുണ്ടോ?
2.ബ്ലോഗു എഴുതാന്‍ തുടങ്ങിയതില്‍ പിന്നെ നഷ്ടമായെന്ന് കരുതുന്ന കാര്യങ്ങള്‍? നേട്ടങ്ങള്‍?
3.പ്രശസ്തരായ ബ്ലോഗേഴ്സ് (പലരും)പ്രശസ്തരായത്തിനു ശേഷം ഇവിടം(blog world) വിടുന്നത് എന്ത് കൊണ്ടായിരിക്കും ചേച...്ചി?
4.ചേച്ചി എന്നെ പോലുള്ള കുട്ടി ബ്ലോഗേഴ്സ് നെ പറ്റി ഉള്ള സത്യസന്തമായ അഭിപ്രായം എന്താണ്?
5.എന്തൊക്കെ ആണ് ഞങ്ങളുടെ തെറ്റ് കുറ്റങ്ങള്‍?
6.അടുത്ത ജന്മത്തില്‍ ഒരു ബ്ലോഗ്ഗര്‍ ആവാന്‍ അവസരം കിട്ടി എന്ന് കരുതുക, റാണി പ്രിയ ആയിട്ടോ ദേവൂട്ടി ആയിട്ടോ ജനിക്കാന്‍ പറ്റില്ല, ഇപ്പൊ നിലവിലുള്ള ഒരു ബ്ലോഗ്ഗെറിന്റെ രൂപത്തിലും ഭാവത്തിലും ആയിരിക്കും പുനര്‍ജ്ജന്മം, അങ്ങനെ എങ്കില്‍ ഏതു ബ്ലോഗ്ഗെരിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കും?

Rani Priya  ബ്ലോഗ്ഗും കമന്റും ലഹരി ആയിട്ട ഇതുവരെ അനുഭവപ്പെട്ടില്ല

നമ്മുടെ എഴുത്തിന്റെ വിജയം അല്ലെങ്കില്‍ പരാജയം വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ അറിയാന്‍കഴിയുന്നു . അതാണ്‌ മേന്മ നമ്മെ തന്നെ വിലയിരുത്താന്‍ സഹായകം ആകുന്നു...ബ്ലോഗ്‌ എഴുതാന്‍ തുടങ്ങിയതിനു ശേഷം നഷ്ടങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിട്ടില്ല നേട്ടങ്ങള്‍ മാത്രം......കൂടുതല്‍ വായനക്കാര്‍ ,പ്രോത്സാഹനങ്ങള്‍ ഇതെല്ലം നേട്ടങ്ങള്‍ തന്നെയല്ലേ....മുന്നേ എന്റെ ഡയറി കളില്‍ മാത്രം എഴുതി, ഞാന്‍ മാത്രം ആസ്വദിച്ച എഴുത്തുകള്‍നിങ്ങള്‍(ബൂലോകം) അംഗീകരിക്കുന്നു എന്നറിയുന്നത് തന്നെ എന്റെ വലിയ നേട്ടമായ്‌ ഞാന്‍ കരുതുന്നു...
പ്രശസ്തരാവുക എന്നത് എളുപ്പമുള്ള കാര്യം അല്ല...എന്നിരുന്നാലും അവര്‍ ബ്ലോഗ്‌ വിട്ടു പോകുക എന്നത്,വന്ന വഴി മറക്കുക എന്നതാണ്...പക്ഷെ പ്രശസ്തരായാല്‍ തിരക്കും കൂടും .......അവരുടെ സാന്നിധ്യം നമ്മെപ്പോലുള്ളവര്‍ക്ക് അഭിമാനം ആകട്ടെ...ഞാന്‍ ബ്ലോഗിങ്ങ് തുടങ്ങിയിട്ട് 6 മാസം ആയെ ഉള്ളു...കുട്ടി ബ്ലോഗേഴ്സ് വലിയ ബ്ലോഗേഴ്സ് എന്നൊക്കെയുണ്ടോ...?തെറ്റ് കുറ്റങ്ങള്‍ മനുഷ്യസഹജം ...അതൊന്നും പറയാന്‍ ഞാന്‍ ആരും അല്ല എന്ന് തോന്നുന്നു...
അടുത്ത ജന്മം കിട്ടിയാല്‍ 'ദേവൂട്ടി ' ആയി തന്നെ തുടരും ...ഞാന്‍ ആയി മാത്രം ....

Rakesh Rose

നിങ്ങള്‍ സ്ത്രീ ബ്ലോഗേഴ്സ് (പ്രത്യേകിച്ച് ഫോട്ടോ ഉണ്ടെങ്കിൽ) ബ്ലോഗ് തുടങ്ങി നേരം പുലരും മുന്‍പ് 100ലധികം ഫോളോവേഴ്സിനെ ലഭിക്കുന്ന ആ പ്രതിഭാസത്തേക്കുറിച്ച് എന്താണു അഭിപ്രായം..?


കമന്റുകള്‍ മിക്കതും ഒരു പെണ്ണെന്ന സോഫ്ട് കോണറില്‍ കിട്ടുന്നതാണെന്ന് ഉറപ...്പുള്ളപ്പോഴും അതിനെ എങ്ങനെ നോക്കിക്കാണുന്നു..?

ഇതേ ബ്ലോഗ് ഒരു അനോണിയായി ആണിന്റെ പേരില്‍ തുടങ്ങീയാല്‍ എന്തായിരിക്കും അവസ്ഥ എന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ..?

എന്താണ് ഈ സ്ത്രീകള്‍ ബോള്‍ഡ് ആകാന്‍ മടിക്കുന്നത്..?...പൂവും പ്രണയവും പൂച്ചക്കുട്ടിയും പോലുള്ള ക്ലിഷേകളോട് എന്താണ് ഇത്ര താത്പര്യം..?

ബൈ ദ വേ വായിക്കാന്‍ സുഖമുള്ള പോസ്റ്റാണ് റോസ് മേരി ബസ്..തുടർന്നും ആ ലൈന്‍ തന്നെ എഴുതുമോ അതോ പ്രണയത്തിലും മഴയിലും മഞ്ഞിലുമാണോ താത്പര്യം..?

Rani Priya പെണ്ണ് എന്നു കാണുമ്പോഴെക്കും ഫോളോ ചെയ്യുന്നത് പുരുഷ ബ്ലൊഗര്‍മാരാണു മറ്റൊരു സ്ത്രീ ആയ ഞാന്‍ അല്ല

എഴുത്ത് നോക്കി കമന്‍റാതെ എഴുത്താണി നോക്കി കമന്‍റുന്നതില്‍ അര്‍ത്ഥമില്ല എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന ആളാണ്‌ ഞാന്‍
ആണായാലും പെണ്ണായാലും അനോണി ആയാലും എഴുത്ത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടാല്‍ അതു പറയാം അല്ലങ്കില്‍ അല്ല എന്നും. ബ്ലോഗ്‌ ഒരു കമ്മ്യൂണിറ്റി മാത്രമല്ല നമ്മുടെ കഴിവുകള്‍ തെളിയിക്കാന്‍ അല്ലെങ്കില്‍ പുതിയ അറിവുകള്‍ ശേഖരിക്കാന്‍ .....പറ്റിയ വിധത്തില്‍ ആകണം.. സ്ത്രീകള്‍ക്ക് പുരുഷന്മാരെ അപേക്ഷിച്ച് കുറെ പരിമിതികള്‍ ഉള്ളവരാണ് പലതും തുറന്നെഴുതാന്‍ നമ്മുടെ സമൂഹം സമ്മതിക്കുന്നില്ല എന്നു വേണമെങ്കില്‍ പറയാം .. പുരുഷന്‍ അവന്‍റെ പ്രണയവും . രഹസ്യ ബന്ധവും എഴുതിയാല്‍ അത് വെറും എഴുത്തായും പെണ്ണ് എഴുതിയാല്‍ അത് അവളുടെ ജീവിതമായും കാണാനാണ് വായനക്കാര്‍ അധികം ശ്രമിക്കുന്നത്

അത് കൊണ്ട് സ്ത്രീകള്‍ പരിമിതമായി എഴുതുന്നു.. പിന്നെ പോസ്റ്റിനെ പറ്റി നല്ല വാക്കിനു നന്ദി

Rakesh Rose ഠാങ്ക്സ് ഫോര്‍ ദ റിപ്ലേ....പിന്നെ @Rakesh Rose പെണ്ണ് എന്നു കാണുമ്പോഴെക്കും ഫോളോ ചെയ്യുന്നത് പുരുഷ ബ്ലൊഗര്‍മാരാണു...മറ്റൊരു സ്ത്രീ ആയ ഞാന്‍ അല്ല ...അപ്പോള്‍ താങ്കളുടെ ഫോളോവേഴ്സിനെ വെറും പെണ്‍കോന്തന്മാരായിട്ടാണോ കാണുന്നത്....?
 

RaniPriya എന്നെ ഫോളോ ചെയ്യുന്നവരോ മറ്റ് ബ്ലോഗൈണിമാരെ ഫോളോ ചെയ്യുന്നവരെപെണ്‍കോന്തന്മാര്‍ എന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടില്ല അങ്ങനെ പറയുകയും ഇല്ല താങ്കളുടെ ചോദ്യത്തില്‍: ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് പെണ്ണെന്ന് കാണുമ്പോഴെക്കും ഫോളോ ചെയ്യുന്നവരെ കുറിച്ചായിരുന്നു അല്ലാതെ എഴുത്തിനെയോ ബ്ലോഗിനേയോ സ്നേഹിച്ച്  ഫൊള്ളോ ചെയ്യുന്നവരെകുറിച്ചായിരുന്നില്ല അതു കൊണ്ടാണ് അത് ഫോളോ ചെയ്യുന്ന ആണുങ്ങളോട്ചോദിക്കണം എന്നോട്  ചോദിച്ചിട്ടെന്താ കാര്യം എന്നേ ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ

 RakeshRose  ഇതില്‍ പ്രധിഷേധിച്ച് എന്റെ ഫോളോവര്‍ സ്ഥാനം രാജിവയ്ക്കില്ല എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു....ചുമ്മാ പ്രൊവോക്ക് ചെയ്യണം എന്നേ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ...

ഇനി സത്യത്തില്‍ പറഞ്ഞാ ഈ കമന്റുകള്‍ ആണ് ഒരു സാധാരണ ബ്ലോഗറെ വീണ്ടും വീണ്ടും എഴുതിക്കുന്നത്..അത് ആത്മാര്‍ഥതയുള്ളത് കണ്ടാലറീയാം..സ്മൈലിയും കോമൺ ഡയലോഗും എഴുതുന്നതും കണ്ടാല്‍ മനസ്സിലാക്കാം...സാഹിത്യത്തിന്റെ ഉന്നമനത്തേക്കാള്‍ ബ്ലോഗറുടെ മാനസിക സംത്രിപ്തിക്കാണ് ഇമ്പോര്‍ട്ടന്‍സ്..മ്യൂച്ചൽ പുറം ചൊറിയലുകള്‍ കൊണ്ട് താത്കാലിക ശാന്തിയുണ്ടാകുമെങ്കിലും ഒരു ആൺബ്ലോഗര്‍ക്ക് അത് കൊണ്ടുനടക്കാന്‍ ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്..

എന്നാല്‍ ഒരു ബ്ലോഗിണി ഒന്ന് വീണാല്‍ താങ്ങാന്‍ ആയിരം പേര്‍ വരും..ഒരു ന്യൂ ബ്ലോഗര്‍ ചത്തുകിടന്നാലും ആരും തിരിഞ്ഞുനോക്കില്ല ...ലോകത്തിന്റെ അവസ്ഥ അങ്ങനെയാണ്.....പൂവും മഞ്ഞും മഴയും വായിക്കുന്നവര്‍ കണ്ടേക്കാം എന്നാലും വഴങ്ങുന്ന നര്‍മ്മത്തില്‍ തന്നെ തുടരുക...ഒരായിരം പിന്‍ഗാമികള്‍ ഉള്ള ബ്ലോഗറായി തീരട്ടേ..

Rani Priya ‎ ഒരിക്കലും ഇല്ല രാകേഷ് ....പ്രതിഷേധം ഒന്നുമല്ല,സത്യം പറഞ്ഞു എന്നേയുള്ളു... follower സ്ഥാനം രാജി വെക്കില്ല....ഞാന്‍ followers ന്റെ എണ്ണത്തിലും പ്രാധാന്യം എഴുത്തില്‍ ആണ് കൊടുക്കാറ് നന്ദി ....
 

Shaju Ath ഞാന്‍ ഇവിടെ ഈ ഗ്രൂപില്‍ വന്നിട്ട് വളരെ ചേറിയ സംമയം ആയിടുള്ളു, വന്ന ദിവസം കണ്ട ബ്ലോഗുകളില്‍ നിങ്ങളും ഉള്‍പെട്ടു, വായിച്ചു, എല്ലാ നല്ല വരികള്‍ എലാവരിലും ഞാന്‍ പുതുമ കാണുന്നു അതുപോലെ നിങ്ങളിലും ഉണ്ട് പുതുമ ....

മഴ മേഖ പ്രാവിന് മനസ്സില്‍ ഇന്നും ക...ാത്തിരിപ്പിന്റെ സ്വരം.........
മനസ്സിന്റെ ദുഖ ഭാരം ഇറക്കി വെക്കാന്‍ ഇനിയും അരെങ്കിലും വരാന്‍ ഉണ്ടോ ഈ ഭാവ കാവ്യതിന്ന്?

Rani Priya ‎ നന്ദി ഷാജു ....എന്റെ ബ്ലൊഗ് സന്ദര്‍ഷിച്ചതിനു....
 

Muhammed Rafeeque Vk ചേച്ചി താങ്കളുടെ ബ്ലോഗിനെ ആദ്യമായി ഫോളോ ചെയ്തത് ആരാ? ആദ്യത്തെ ഫോല്ലോവേര്‍ നെ കിട്ടിയപ്പോള്‍ എന്ത് തോന്നി?

Rani Priya ‎ആദ്യം ഫോളോ ചെയ്തത് ആരാന്നു അറിയില്ല പക്ഷെ വളരെ സന്തോഷം തോന്നി
 

Mohamad Imthiyaztk മലയാളം ബ്ലോഗിങ്ങിലേക്ക് വരുന്ന പുതിയ ആള്‍ക്കരോടുള്ള താങ്കളുടെ ഉപദേശം..

Rani Priya ‎പുതിയ ബ്ലോഗ്ഗേര്‍സിനോട്‌ :എഴുതുക ആത്മാര്‍ഥമായി .... നിങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനും നിങ്ങളുടെ എഴുത്തിനെ ഒന്നുകൂടി ഉഷാര്‍ ആക്കാനും നമ്മള്‍ തയ്യാര്‍ ...കൂടെ മലയാളത്തിന്റെ 'മ' യും മലയാളത്തിന്റെ പുതു ’മ’....
 

Naamoos Peruvalloor റാണിയിലെ ചീത്ത ഗുണങ്ങള്‍..??

Rani Priya ‎ എന്റെ ചീത്ത ഗുണങ്ങള്‍
1 ) വായിക്കുമ്പോള്‍ പരിസരബോധമന്യേ, വായനയില്‍ മുഴുകി എന്റെ സമയത്തെ കുറിച്ച് പോലും ബോധവതി ആകാതെ നിഷ്കരുണം വായനയുടെ അഗാധതയില്‍ പോകുന്നു...
2 ) നാമൂസിന്റെ ബ്ലൊഗ് വായിക്കുന്നത്(തൌദാരം) ..................
 

Sundar Raj Sundar പെണ്‍ ബ്ലോഗര്‍മാരുടെയും വിഷയങ്ങള്‍ പ്രണയം, മാതൃത്വം , വിരഹം ,കണ്ണന്‍ ,കായാമ്പൂ എന്നിന്ഗ്നനെ ചുറ്റി തിരിയുന്നതു റാണി കാണുന്നുണ്ടോ? എന്ത് കൊണ്ടാവാം ഇത്?
 

Rani Priya പ്രണയം,വിരഹം എന്നിവയൊക്കെ സ്ത്രീകള്‍ക്ക് മാത്രമുള്ളതല്ല എന്ന് തെളിയിക്കണ്ട കാര്യം ഇല്ലപക്ഷെ മാതൃത്വം എന്നത് ഒരു വാക്കില്‍ ഒതുങ്ങുന്നതല്ല...അത് പുരുഷന്മാരെകൊണ്ട് സാധിക്കുകയും ഇല്ല...അത് സ്ത്രീകള്‍ക്ക് മാത്രം ഉള്ളതാണ്...ലോകത...്തെ ഏറ്റവും മധുരമായ ,പരിശുദ്ധമായ ഒന്ന് അതാണ്‌ മാതൃത്വം,പക്ഷെ അതാണ്‌ ഇപ്പോള്‍ ഈ യുഗത്തില്‍ മലിനമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതും ...എന്തുകൊണ്ട് സ്ത്രീകള്‍ ഇത് എഴുതുന്നു എന്നതിന്റെ answer ഇത് തന്നെ പുരുഷന്മാര്‍ക്ക് അത് സാധിക്കില്ല..

ഇത് ഒന്ന് നോക്കൂ http://ranipriyaa.blogspot.com/2010/12/blog-post_16.html

Noushad Koodaranhi

 അട്മിന്‍സ് കോപിക്കരുത്...ഒരല്പം വയ്കിപ്പോയി...ചോദ്യവും ഒരു സര്‍ഗ്ഗ പ്രക്രിയ തന്നെ അല്ലെ...?അതും ചോദിക്കപ്പെടെണ്ട ആള്‍ ( ദേവൂടി ശ്രദ്ധിക്കുമല്ലോ) സാധാരണക്കാരി അല്ലാതിരിക്കുമ്പോള്‍... ഇന്ന് ഏറെ സോപിട്ടതിനു ശേഷമാണ് മറുപടി എഴ...ുതാമെന്ന് ദേവൂടി സമ്മതിച്ചത്...(അതോ അതെന്റെ തോന്നലും വ്യാമോഹവും മാത്രമാണോ...? തരുവിന് ലത, ഉമക്ക് ശശാങ്കന്‍ എന്ന പോലെ വ്യമോഹിക്ക് വ്യാമോഹം.....ഇല്ലന്നെ.. ദേവൂടിക്കു മനസ്സിലാകും...) 1 . താങ്കള്‍ എന്തിനാണ് എഴുത്തുകാരി ആയിരികുന്നത്..? 2 . ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വിഷമം പിടിച്ച സമയം ഏതായിരുന്നു? അതെങ്ങിനെ അതിജീവിച്ചു..? 3 . ജീവിതത്തിന്റെ പച്ച തുരുതുകളെ കുറിച്ചുള്ള ഏറ്റവും വലിയ പ്രത്യാശ എന്താണ്..? 4 . താങ്കളുടെ ചിത്രങ്ങളിലെ ദേവീ,ദേവ സ്പര്‍ശം സ്വന്തം സ്വഭാവ ഗുണത്തിലെ സൃഷ്ടി,സംഹാര വിശേഷങ്ങളെയാണോ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്? 5 . കൂടുമ്പോള്‍ ഇമ്പം നല്‍കുന്നതല്ലേ കുടുംബം.എങ്കില്‍, കുടുംബത്തിന്റെ അച്ചടക്കം (എല്ലാ അര്‍ത്ഥത്തിലും ) സ്ത്രീ പക്ഷ വാദികളുടെ എതിര്‍പ്പിനു കാരണമാകുന്നതില്‍ കഴമ്പുണ്ടോ? 6 . ഭാരതീയ സ്ത്രീകള്‍ തന്‍ ഭാവ ശുദ്ധി വീണ്ടെടുക്കാന്‍ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നാണ് താങ്കളുടെ അഭിപ്രായം..? 7 . ഇറോം ശര്മ്മിളയും അരുന്ധതീ റോയിയും തന്നെ അല്ലെ ശരി ? തസ്ലീമ നസ്രീന്‍ തെറ്റും..? 8 . താങ്കള്‍ ലോക പ്രധാന മന്ത്രി ആയി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടാല്‍ ആദ്യം എടുക്കുന്ന തീരുമാനം? 9 . ഈ അറബ് രാജ്യങ്ങളൊക്കെ ഒന്ന് കാണണം എന്ന് തോന്നീട്ടുണ്ടോ ? എന്ത് കൊണ്ട്..? 10 . നാളെയുടെ രാഷ്ട്രീയം ആരുടെതായിരിക്കും..?

Rani Priya

ചോദ്യം ഒരു സര്‍ഗ്ഗപ്രക്രിയ തന്നെയാണ് .കൂടരഞ്ഞി ദേവൂട്ടിയെ കളിയാക്കുകയാണോ എന്ന് ഒരു നിമിഷം തോന്നിപ്പോയി.ഇങ്ങനെ ചോദ്യ പ്രക്രിയ തുടര്‍ന്നാല്‍ "ചോദിക്കൂ ....പറയാം " എന്നാ പംക്തി തുടങ്ങിയാലോ  എന്ന ചിന്ത ഇല്ലാതില്ല...എന്നെ കളിയാക്കുകയാണോ എന്ന തോന്നല്‍ വന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് പറയാം...ചോദിക്കപ്പെടെണ്ട ആള്‍ "സാധാരണക്കാരി അല്ല" എന്ന വാക്ക്...എല്ലാ മനുഷ്യരിലും അസാധാരണത്വം  ഉണ്ടാകും.അതിനെ അങ്ങിനെ പറയുന്നതിലും ഉചിതം - ഓരോ മനുഷ്യരും വ്യത്യസ്തരാണ് എന്നാണ് . വെളുത്ത പൂഴി മണലും ഉപ്പും കാണുമ്പോള്‍ ഒരുപോലെ തോന്നുമെങ്കിലും ഉപ്പിനു ഉപ്പിന്റെതായ ധര്‍മം ഉണ്ട്..രണ്ടും കര്‍മ്മത്തില്‍ വ്യത്യസ്തത പുലര്‍ത്തുന്നു.എന്നില്‍ "അസാധാരണത്വം " ദര്‍ശിച്ച കൂടരഞ്ഞിക്ക് നന്ദി...കൂടരഞ്ഞിയുടെ വ്യാമോഹം ദേവൂട്ടി മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കണൂ

1 നിങ്ങളെന്നെ എഴുതുകാരിയാക്കി...ഓരോ മനുഷ്യരിലും ഒരു കവി,തത്വചിന്തകന്‍ ,എഴുത്തുകാരന്‍ എല്ലാം ഉണ്ട്...പക്ഷെ ജീവിതവും പ്രോത്സാഹനങ്ങളും മറ്റും ആണ് അതിനെ സമ്പുഷ്ടമാക്കുന്നത്...2 വിത്ത് നട്ടാല്‍ ഏതിനാണോ വെള്ളവും വളവും നാം കൊടുക്കുന്നത്, അത് തഴച്ചു വളരുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ? പക്ഷെ "ജന്മവാസന" ഒരു  ഘടകം തന്നെയാണ്.ഇനിയും എനിക്ക് എഴുത്തുകാരിയായി തുടരണം.ഞാന്‍ കലയെ സ്നേഹിക്കുന്നു.അതിലുപരി സമൂഹത്തെയും....അതിന്റെ ഉന്നമനത്തിനായ് നിലകൊള്ളണം...
2 . ജീവിതത്തില്‍ വിഷമം പിടിച്ച സംഭവം 'മ'യുടെ അഭിമുഖം എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ അല്ല ,ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് വലിയ വിഷമങ്ങള്‍ ...പക്ഷെ തികച്ചും വ്യക്തിപരം ആയതിനാല്‍ തല്ക്കാലം പറയുന്നില്ല.പക്ഷെ അതിനെ അതിജീവിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു .എന്റെ വിശ്വാസമാണ് - എന്റെ ഗുരുവിന്റെ രൂപത്തില്‍ ഈശ്വരന്‍ വന്നു .നിങ്ങള്‍ക്ക് അത് എത്രത്തോളം ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ കഴിയും എന്നറിയില്ല.
3 പ്രതീക്ഷകളാണ് നമ്മെ ജീവിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്
4 .നമ്മുടെ എഴുതിലായാലും ,വരയില്‍ ആയാലും നമ്മുടെ എന്തെങ്കിലും സാമ്യതകള്‍ അല്ലെങ്കില്‍ ഗുണഗണങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കും.ഒരു പ്രത്യേക രീതിയില്‍ "keen observe " ചെയ്‌താല്‍ മനസ്സിലാക്കാവുന്നതെ ഉള്ളു..പിന്നെ സംഹാരം --  ദുഷ്ട ശക്തികളെ സംഹരിച്ചേ മതിയാകൂ.......അത്  പ്രകൃതി നിയമം
5 . കൂടുമ്പോള്‍ ഇമ്പം -കുടുമ്പം ഇപ്പോള്‍ അത് കൂടുമ്പോള്‍ "ഭൂകമ്പം" ആയി മാറി....
പിന്നെ ഒന്ന് കൂടിയുണ്ട് കൂടുമ്പോള്‍ അരഞ്ഞു പോകുന്നത് "കൂടരഞ്ഞി"(ദേവൂട്ടി യുടെ നര്‍മം ആണേ )
6 . ഭാരത സ്ത്രീകള്‍ തന്‍ ഭാവശുദ്ധി നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് ആര് പറഞ്ഞു?നഷ്ടപ്പെട്ടതിനെ മാത്രമേ വീണ്ടെടുക്കാന്‍ സാധിക്കൂ...
7 .എനിക്ക് ശരിയായി തോന്നിയത് ഇറാം ശര്മിളയെയാണ്.
8 .ലോകത്തിനു പ്രധാനമന്ത്രിയില്ല
9 അറബ് രാജ്യങ്ങള്‍ കണ്ടിട്ടില്ലാന്നു ദേവൂട്ടി പറഞ്ഞില്ലാ ....ഇതിനകം 2 അറബ് രാജ്യങ്ങളില്‍   ജോലി ചെയ്തിട്ടുമുണ്ട് കല്ലിവല്ലി എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുമുണ്ട്...
10 .ഇന്നിന്റെ രാഷ്ട്രീയം നമ്മുക്ക് തരുന്നത് പരസ്യമായ ഉള്പ്പോരും ചതി,വഞ്ചന etc ....അറിയാമല്ലോ
നാളെ ദേവൂട്ടീടെ ഭാവനയില്‍   "പട്ടാള ഭരണം " വരണം എന്നാലെ നമ്മള്‍ പഠിക്കൂ ...........


Ajeesh Kumar എഴുത്താണോ വര ആണോ കൂടുതല്‍ ഇഷ്ട്ടം?

Rani Priya  രണ്ടും ഒരുപോലെ ഇഷ്ടം .......

Rani Priya

എന്നെ ചോദ്യം ചോദിച്ച് രണ്ട് ദിവസം ഉറക്കം കെടുത്തിയ
എന്‍റെ എല്ലാം സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കും നന്ദി..പത്താം ക്ലാസ് പരീക്ഷക്ക് പോലും ഞാന്‍ ഇത്ര ടെന്‍ഷന്‍ അടിച്ചിട്ടില്ല.എന്നെ ഞാന്‍ ആക്കിയ ബൂലോകത്തിനു നന്ദി ....'മ' ക്ക് പ്രത്യേക നന്ദി ....നന്ദി ആരോട് ഞാന്‍ ചൊല്ലേണ്ടു!!!
 

ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ച സുഹൃത്തുക്കള്‍ Noushad Vp Vadakkel,Mohamad Imthiyaztk,Hafeez Kt,Komban Moosa,Anju Aneesh ,Ismail Chemmad,Zaheer Malabari ,Sundar Raj Sundar ,Shanavas Elayoden,Usman Iringattiri,Kannan Arunkumar PrabhakaranPillai,Rakesh Rose,Shaju Ath,Naamoos നന്ദി......

ഇനിയും സൃഷ്ടികള്‍ പിറക്കട്ടെ........... എന്നാശംസിച്ചു കൊണ്ട്

ഞാനും വരട്ടെ?

നീയെവിടെക്കാ ?ഞാനും വരട്ടെ ?
നീയെവിടുന്നാ ? നീയാരാ ?
നിന്നെയാരാ എന്റെടുത്തെക്ക്  പറഞ്ഞുവിട്ടത് ?
ശാന്തിയും സമാധാനവും എവിടെ കിട്ടും ?
നിന്റെ കൂടെ അതൊക്കെയുണ്ടോ ?
എങ്കില്‍ ഞാനും വരാം നിന്റെ കൂടെ ......

ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് 
പകച്ചു നില്‍ക്കരുതേ !!!
മോഹം മരണം വരെ !!
അതിന്റെ വേലിയേറ്റത്താല്‍
ജീവിതം തുടരട്ടെ !!
'ആത്മീയ മനുഷ്യന്‍ ' വിവേചനാത്മന്‍  !!


ജീവിതയാത്രയില്‍ എത്ര വണ്ടി മാറി -
ക്കയറണം  !! ലഭിക്കുമോ 'ശാന്തി,സമാധാനം '
യൗവ്വനവും ധനവും ഉണ്ടെന്നോര്‍ത്ത്  അഹങ്കരിക്കല്ലേ !
സുഹൃത്തേ മരണം അതെല്ലാം തട്ടിയെടുക്കും ...
എന്നിലെ എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു ഞാന്‍
ലഭിച്ചൂ 'ശാന്തി യും സമാധാനവും '

സ്നേഹത്തിന്റെ ഭാഷയല്ലോ  ആത്മാവിന്‍ ഭാഷ
ആ ഭാഷയല്ലോ മൌനം,
നിശബ്ദതയില്‍ മൌനിയായ് ഞാനും
ഭാഷ മനുജന്റെ സൃഷ്ടിയല്ലോ,
സത്യം മനുജന്റെ കണ്ടെത്തലും
ജ്ഞാനചക്ഷു സ്സു തുറക്കൂ ..
തിരയൂ നിന്നിലെ നിന്നെ !!!

നിദ്രവിട്ടുണരൂ സുഹൃത്തെ ...
ഞാനിതാ നിന്‍ പാഥേയ മാര്‍ഗേ....
ജന്മാന്തര സുകൃതം ഉണ്ണാന്‍
മോചന മാര്‍ഗം തേടി......
"ഈ വഴിയില്‍ ഇനിയെത്ര ദൂരം !!!"

എന്റെ റോസ്‌ മേരി

റോസ്‌ മേരി ഇങ്ങെത്തി... റോസ്‌ കലര്‍ന്ന ഒരു വയലെറ്റ് നിറമാണവള്‍ക്ക് . ഒരജാന ബാഹു. എത്ര പേരാണവളെ  കാത്തു നില്‍ക്കണത് !! ഹോണടി കേട്ടാല്‍ ആരും ചെവി പൊത്തി പോകും .വലിയ രണ്ടു  കൊമ്പുമായി അങ്ങിനെ .. കുലുങ്ങി..കുലുങ്ങി..അവളുടെ വരവിനു തന്നെയുണ്ട് ഒരു ആന ചന്തം  !!ബസ്സ്  പുരാണം പലവരും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും റോസ്‌ മേരിയെ ഒന്ന് പരിചയപ്പെടെണ്ടേ?

ഡിഗ്രിക്ക്  പഠിക്കുന്ന സമയം..കണ്ണൂരില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ വരുന്ന സ്ഥിരം ബസ്സ് അതാണ്‌ 'റോസ്‌ മേരി' (പേര് അതല്ല)അതിലെ കണ്ടനേയും ഡ്രൈവറെയും കിളിയേയും(ബാബു,രാജു,ജിമ്മി) സ്വന്തം ആങ്ങളമാരെപ്പോലെയാണ്   കാണുന്നത് !!ചേട്ടന്‍മാര്‍ ആണെങ്കിലോ നമ്മള്‍ സ്ത്രീ ജനങ്ങളെ സ്വന്തം സ്റ്റോപ്പില്‍ ഇറക്കി വിടുന്ന വരെ ആധി ആണ് (ആങ്ങളമാരുടെ ഉത്തരവാദിത്വം)കേറുംമ്പോളെ തുടങ്ങും "എന്താടോ ...നീയൊക്കെ സ്ഥിരമാക്കിയോ ഈ വണ്ടി..മുന്നിലും പുറകിലും ഒന്നും ഇല്ലേ വേറെ വണ്ടി...??" പാവം നമ്മള്‍ പാസ് കൊടുത്തു പോകുന്ന വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ .. long റൂട്ട്  ആയതുകൊണ്ട് എന്തോ ഞങ്ങള്‍  കുറച്ചു പേരെ പരിഗണിക്കും.

അന്ന് ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച ,എങ്ങിനെയോ റോസ്‌ മേരിയില്‍ കയറിപ്പറ്റി.സന്ധ്യയും കൂടെ ഉണ്ട്. (നമ്മള്‍ BSc.Maths ഫൈനല്‍ ഇയര്‍ )"കീയാന്‍  ഉള്ളോരു കീഞ്ഞിറ്റ് കേരാന്‍ ഉള്ളോരു കേരിയാ മതി...(കണ്ണൂര് കാര്‍ക്ക് മനസ്സിലാകും )" എന്ന് ബാബു വലിയ വായില്‍ നിലവിളിക്കുന്നുണ്ട് .ഫിനിഷിംഗ് പൊയന്റില്‍ ട്രോഫി വച്ചത് പോലെ "വേം നോക്ക് വേം നോക്ക് " എന്ന് പുലമ്പുന്നുമുണ്ട്. കിളി ആണെങ്കില്‍ ഫുഡ് ബോര്‍ഡില്‍ നിന്ന് കുട്ടികളെ 'തടവി' കയറ്റുന്നു.സ്പര്‍ശനസുഖം ആണ് കക്ഷീടെ ലക്‌ഷ്യം.അവന്റെ മൊബൈല്‍ പാടുന്നു "ചുംബനപൂ കൊണ്ട് മൂടീ ......"

എല്ലാ ദിവസവും ചീത്ത പറയുന്ന കണ്ടന്‍ എന്തോ സന്ധ്യയുടെ അടുത്ത് നിന്ന്‍ കുശുകുശുക്കുന്നു,ചിരിക്കുന്നുമുണ്ട്.അവള്‍ക്ക് പെട്ടെന്ന് തന്നെ സീറ്റ്‌ കിട്ടി ...ആ സത്യം സന്ധ്യ എപ്പോളോ പറഞ്ഞു .... "കേറുമ്പോള്‍ ഞാനവനെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി..അതുകൊണ്ടെന്താ സീറ്റ്‌ ഉറപ്പയാല്ലോ.."അവന്‍ സീറ്റില്‍ ഉരുന്ന മറ്റു കുട്ടികളെ ചീത്ത പറയുന്നു "50 പൈസ കൊടുത്ത് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ .."എന്ന് പിറു പിറുത്ത് സന്ധ്യയുടെ അടുത്തെത്തുമ്പോള്‍ ഒരു ചെറിയ മൂളി പ്പാട്ട് .."സന്ധ്യക്കെന്തിനു... സിന്ദൂരം......"  നിന്റെ തറവാട് സ്വത്താണോ റോസ്‌ മേരി എന്ന് ചോദിയ്ക്കാന്‍വെമ്പുന്നപോലെ സന്ധ്യ, എങ്കിലും ദേഷ്യം കടിച്ചമര്‍ത്തി പുറമേ പുഞ്ചിരി തൂകി....

എന്തായാലും തനിക്ക് സീറ്റ്‌ കിട്ടിയില്ല ശ്വാസം മുട്ടുന്നു.തൃശൂര്‍ പൂരത്തിനുള്ള ആളുണ്ട് റോസ്‌ മേരിയില്‍ . അപ്പോളേക്കും  കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു കൊണ്ട്   ഒരു ചേച്ചി കേറി.പാസ്സ് കാര്‍ എഴുനേറ്റ് കൊട് എന്ന് അയാള്‍ കൂവുന്നു.ഞാന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ സന്ധ്യ കണ്ണടച് ഉറങ്ങുന്നു.ഇവളിത്ര പെട്ടെന്നുറങ്ങിയോ ? മക്കളെ നിങ്ങള്‍ക്കും ഈ സ്ഥിതി വരുമ്പോള്‍ ആരും എഴുനേറ്റ് തരില്ല കേട്ടോ രാജുവിന്റെ കമന്റ്‌ .

ശ്വാസം മുട്ടി പിടയുന്ന ഞാന്‍ മുകളിലെ കമ്പി പിടിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാ.."എന്തിനാ വെറുതെ കഷ്ടപ്പെടുന്നത് താഴത്തെ കമ്പിയില്‍ പിടിച്ചാ പോരെന്നു " ബാബു..ഉയരത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ ദൈവം തന്റെ നേരെ കണ്ണടച്ചു എന്നാ സത്യത്തിന്റെ വേദന ഞാന്‍ അന്ന് മനസ്സിലാക്കി.രണ്ടു സീറ്റിനും മദ്ധ്യേ നിന്ന നിലയില്‍ അനങ്ങാന്‍ പറ്റാതെ വിഷമിച്ച് ഞാന്‍ .തൊട്ടടുത്ത് അമ്മയുടെ തോളത്ത്‌ കിടക്കുന്ന 2 വയസ്സുകാരന്‍ വലിയ വായില്‍ നിലവിളിക്കുന്നു  " എനിക്ക് JCB വേണം ..." അവന്റെ കൈയ്യില്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ ഒരു ചെറിയ കാര്‍ . അമ്മ JCB ക്ക് പകരം കാറില്‍ ഒതുക്കിയതാവാം.

ഞാന്‍ നില്‍ക്കുന്ന സീറ്റില്‍ ഇരിക്കുന്നു ഒരു ചേട്ടന്‍ .കഷണ്ടി കേറിയ മുടി.മീശ പിരിച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ട്.ഉണ്ടക്കണ്ണന്‍ !! ഒരു റിട്ടയേര്‍ഡ്‌ മിലിട്ടറി  ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.ഗൌരവത്തില്‍ ആണ് ഇരിപ്പ്.ഞാന്‍ ഒരു വളിച്ച ചിരി പാസ്സാക്കി,റോസ് മേരി ബ്രേക്ക്‌ ഇട്ടാല്‍ ചേട്ടന്റെ ദേഹത്ത് വീഴുമേ എന്ന മുന്‍‌കൂര്‍ ജാമ്യം മാതിരി .ഹേയ്...കക്ഷി നല്ല ഫോമിലാ ...ദഹിക്കുന്ന ഒരു നോട്ടവും.അയാള്‍ തന്റെ കൈയ്യിലുള്ള പ്ലാസ്റ്റിക്‌ സഞ്ചി കമ്പിക്കിടയില്‍ കെട്ടിയിട്ടുണ്ട്.എന്താണാവോ ആ സഞ്ചിയില്‍ ?പച്ചക്കറി ആകുമോ? അല്ല മക്കള്‍ക്ക് മഞ്ച് മിട്ടായി ആയിരിക്കും,അതുമല്ലെങ്കില്‍ പരിപ്പുവട...ആ എന്തേലും ആകട്ടെ ഞാനെന്തിനാ ഊഹിക്കുന്നത് !!പിന്നെ കുറച്ചു നേരം പുറത്തേക്ക് വായിനോക്കാന്‍ തുടങ്ങി....

ആ ചേട്ടന് ഇറങ്ങാന്‍ ആയീന്നു തോന്നുന്നു..മെല്ലെ മുടിയൊന്ന്(ഒന്നേ ഉള്ളൂ) കൈകൊണ്ട് ചായ്ച്ചു വച്ചു.2 സ്റ്റോപ്പ്‌ കൂടിയുണ്ട്.കക്ഷി മെല്ലെ സഞ്ചിയുടെ കെട്ടഴിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു.അഴിയുന്നില്ലല്ലോ!! അപ്പോളേക്കും ആ സ്റ്റോപ്പ്‌ കഴിഞ്ഞു.ഇനി ഒരു സ്റ്റോപ്പും കൂടി ഉണ്ട് കക്ഷി അഴിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.പറ്റണില്ല.ഇത്തിരി ശക്തിയില്‍ വലിച്ചു.ഇല്ലാ...അടുത്ത സ്റ്റോപ്പില്‍ ഇറങ്ങാനുള്ളതാ ഒരു പുഴുങ്ങിയ ചിരിയുമായിആ കെട്ടിയ സഞ്ചി ശക്തിയില്‍ കടിച്ചു വലിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.എന്നില്‍ മനുഷ്യസ്നേഹം വല്ലാണ്ടെ ഇരച്ചുകേറി.ഞാന്‍ സര്‍വശക്തിയും എടുത്ത് ഒരറ്റ വലി !! ഠപ്പേ .....  സഞ്ചി പൊട്ടി ...കുറെ tablets ചിതറി വീണു.നിലത്തു വീണ ഗുളികകള്‍ എടുത്തു നല്‍കവേ ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു എന്റെ ഊഹം തെറ്റിയെന്നു.അദ്ദേഹം എന്നോട് പറഞ്ഞു "മോന്‍ ആശുപത്രിയിലാ....."ഒരു ചെറു നൊമ്പരം എന്‍ മനസ്സില്‍ അവശേഷിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അയാള്‍ ഇറങ്ങിപ്പോയി.

ആളുകള്‍ കുറയാന്‍ തുടങ്ങി.ഹാവൂ ..സീറ്റ്‌ കിട്ടി സന്ധ്യയുടെ തൊട്ടു പിറകിലെ സീറ്റ്‌ .ഒരു യുദ്ധം കഴിഞ്ഞ പ്രതീതി.ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സന്തോഷം തരുന്ന നിമിഷം.(ഇത്രയും നേരം തൂങ്ങിപ്പിടിച്ച് സീറ്റ്‌ കിട്ടിയപ്പോള്‍ )  ഇത് എഴുതുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു വേദന തരുന്ന ഷൂസിനു പകരം പുതിയത് വാങ്ങാന്‍ പറഞ്ഞ സന്ധ്യയോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് . ഇങ്ങനെയായിരുന്നു."സന്ധ്യേ..രാവിലെ മുതല്‍ വൈകീട്ട് വരെ ഈ ഷൂസ് തരുന്ന വേദനയും വിഷമവും സഹിച്ച് വൈകീട്ട് അത് വലിചൂരിയിടുമ്പോള്‍ കിട്ടുന്ന സുഖം വേറെ കിട്ടില്ലാന്നു"
ഞാന്‍ പറഞ്ഞ ഈ മറുപടി അവളില്‍ ചിന്തകള്‍ക്ക് വഴിയൊരുക്കി എന്നറിഞ്ഞു.പുറത്തേക്ക് കണ്ണും നട്ട് ഇരിക്കുമ്പോള്‍  യുദ്ധത്തിന്റെ ആലസ്യം കാരണം ഇത്തിരി മയങ്ങീന്നു  തോന്നുന്നു.പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി.എന്റെ പിറകില്‍ എന്തോ ഇഴയുന്ന പോലെ.തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ ഒരു ബലിഷ്ഠമായകൈ പുറകിലെ സീറ്റില്‍ നിന്നും എന്റെ സീറ്റിലേക്ക്..  പേടിച്ച് സന്ധ്യയെ വിളിച്ചു. അവള്‍ വേഗം എന്റെയടുത്ത്  ഇരുന്നു.

ആ കറുത്ത കൈകള്‍ അമ്പലത്തിലെ വിഗ്രഹം എന്ന പോല്‍ എന്റെ സീറ്റിന്റെ വലതു വശത്തായ് പ്രതിഷ്ഠ ച്ചിരിക്കുന്നു സന്ധ്യ ഒന്നും നോക്കിയില്ല. ഷാളില്‍ കുത്തിയ സേഫ്റ്റി പിന്‍ വലിച്ചൂരി(സ്ത്രീകളുടെ ആയുധം 1 ) "സന്ധ്യേ വേണ്ട" എന്ന് ഞാന്‍ പറയുന്നുണ്ട്..അവള്‍ കുത്താന്‍ കൈകള്‍ പൊക്കിപ്പിടിച്ച് പിന്‍ വിരലുകള്‍ക്കിടയില്‍ തിരുകി.ഷോട്ട്പുട്ടിനു  ഒരുങ്ങുന്നത് പോലെ ഓങ്ങി ഓങ്ങി..ഒരറ്റ കുത്ത്.ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കി അടച്ചു.ചോര ഒഴുകുന്നുണ്ടാകും എന്ന വിചാരിച്ചത്.. പക്ഷെ.......കണ്ണ് തുറന്നപ്പോള്‍ ആ കൈകള്‍ അങ്ങിനെ തന്നെ വച്ചിട്ടുണ്ട്,ഒരനക്കവും സംഭവിച്ചില്ല."ദേവൂ ...... യെവന്‍ പുലി തന്നെ..ഇത് ശീലമായി എന്ന തോന്നണത് ". പിന്‍ പ്രയോഗം കാരണം അവന്റെ കൈ അരിപ്പയായിട്ടുണ്ട് .അവന്‍ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാകും "കൊക്കെത്ര കുളം കണ്ടതാന്നു "

അങ്ങനെ ആ തന്ത്രവും പാളിയതോടെ കണ്ടനെ വിളിച്ചു.ആങ്ങളയുടെ ഭാഗം അഭിനയിക്കാന്‍ അവസരം ലഭിച്ച പോലെ ആ കറുത്ത കൈയുടെ ഉടമസ്ഥന്റെ അടുക്കല്‍ ഇരുന്നു.അയാള്‍ ഇറങ്ങാന്‍ കാതോര്‍ത്തിരുന്ന നമ്മളെ അതിശയിപ്പിക്കുന്ന പോലെ കണ്ടു: വളരെ ഡീസെന്റ്‌ ആയ ആ മനുഷ്യനെ.കണ്ടാല്‍ വലിയ പൊസിഷനില്‍ ആണെന്ന് പറയും.മാന്യന്‍ !!
മാന്യന്മാരുടെ ഈ മുഖം മൂടി വലിച്ചെറിയാന്‍ ആരുമില്ലേ!!! 

എല്ലാം കഴിഞ്ഞു.ഇനി കഷ്ടി അര മണിക്കൂറും കൂടിയുണ്ട്.ഒന്ന് സ്വസ്ഥമായ് ഉറങ്ങണം. എന്ന് കരുതി,ഇടത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ കിളിയുടെ ഫോണില്‍ "ച്ചുംബനപ്പൂ ..കൊണ്ട് ..മൂടീ ..."
സംസാരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ പാളി നോക്കുന്നത് കണ്ടു...ഒന്ന് കൂടി ഒതുങ്ങി വലതു വശത്തേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു..അപ്പോള്‍ അങ്ങകലെ ഡ്രൈവറുടെ കണ്ണാടിയില്‍ രണ്ടു കണ്ണുകള്‍ തന്നെത്തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു............

വര്‍ഷങ്ങള്‍ കൊഴിഞ്ഞിട്ടും ദേവുട്ടിയെയും, സന്ധ്യയെയും പോലുള്ള പെണ്‍കുട്ടികളെയും,മാന്യന്മാരെയും പേറി ഇന്നും "റോസ് മേരി " ജൈത്ര യാത്ര തുടരുന്നു..

 




പുനര്‍ജ്ജന്മം
ആത്മകഥ ജനിക്കുന്നു.. 
ചതിക്കുഴി
കുമാരന്‍ മാഷ്‌ 
 തേനൂറും മാതൃഭാവം......
.....................

പുതുമയുമായ്‌ പുതുവര്‍ഷ പുലരി ....

വേദനകള്‍ തേങ്ങലായ് മാറുമ്പോ-
ളെന്‍ മോഹം കടിഞ്ഞാണിടുമ്പോള്‍
പറയാന്‍ കഴിയാത്തോരെന്‍ കദനം
ഇന്നെന്‍ അക്ഷരമായ് മാറിടുന്നു

എന്തിനെന്‍ മോഹങ്ങളേ നീയ-
ന്നുടച്ചു തകര്‍ത്തു കളഞ്ഞു ?
എന്തിനെന്‍ സ്വപ്നങ്ങളില്‍
കരിനിഴല്‍ വീഴ്ത്തി നീ?

ആശ്വാസമായെത്തെണ്ട  മാരുതന്‍
പക വീട്ടാന്‍ ഒരുങ്ങി നില്‍ക്കയോ?
ഹൃത്തെ തലോടാനെത്തെണ്ട കുളിര്‍മഴ
പെരുമഴയായ്  ആര്‍ത്തലക്കുന്നുവോ ?

സ്വാഗതം പുതു വര്‍ഷമേ ,സ്വാഗതം ....
എന്‍ - ഹൃത്തെ  തഴുകി  തലോടാന്‍
എന്‍ - മാനസവീണയില്‍ ആനന്ദരാഗം ഉണര്‍ത്താന്‍
എന്‍ - സപ്തസ്വരങ്ങളെ ഗാനമായ് മാറ്റാന്‍

പൊലിഞ്ഞ വസന്തമെന്നിനി വന്നണയും ?
ഓമല്‍ പ്രതീക്ഷയെ പുല്കീടുവാന്‍ !!!
യാമങ്ങള്‍ കൊഴിയുമ്പോള്‍ ഏകയായ്
ശൂന്യതയില്‍ നോക്കി നിന്നു ഞാന്‍

എന്‍ മോഹങ്ങള്‍ക്ക് ചിറകു മുളപ്പിക്കാന്‍
പുതുവര്‍ഷമിങ്ങെത്തിയല്ലോ!!!!!!!
മലയാളികളുടെ പുതുമയായ് ...മ...
സ്വാഗതം പുതുവര്‍ഷമേ സ്വാഗതം

'ഓര്‍മ്മകളേ ..വിട.....'(രണ്ടാം ഭാഗം)

'ഓര്‍മ്മകളേ ..വിട.....' ഒന്നാം ഭാഗം ഇവിടെ വായിക്കാം 

********************************************************************************

"ഹം തേരെ ശഹര്‍ മേം ആയേ ഹേ മുസാഫിര്‍ കി തരഹ് .....

സിര്‍ഫ്‌ ഇക്ക ബാര്‍ മുലാകത് കാ മൌകാ ദേ ദേ .........."

സീറ്റില്‍ ചാരി കിടന്നു ആ ഗസലിന്റെ ഈണത്തില്‍ വിരലുകള്‍ താളം പിടിക്കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും ഗംഗ മറ്റേതോ ലോകത്ത് ആയിരുന്നു...ദത്തന്‍ ഓഫീസിലെ എന്തൊക്കെയോ തമാശകള്‍ പറയുന്നുമുണ്ട്..

"ഗംഗാ ......എന്ത് പറ്റി നിനക്ക് ?കടല്‍ കാണാന്‍ പോകണ്ട എന്ന് എത്ര തവണ പറഞ്ഞതാ...നീ കേട്ടില്ല......നിന്റെ മൌനം എന്നെ വല്ലാതെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നു മോളെ.." "ദത്തേട്ടാ......എനിക്ക് എന്തൊക്കെയോ പറയാന്‍ തോന്നുന്നു വണ്ടി ഒരിത്തിരി നിര്‍ത്തുമോ?" അപ്പോളേക്കും അടുത്ത ഗസല്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. ദത്തന്‍ ഇന്നോവ റോഡരുകില്‍ ഒതുക്കിയിട്ടു.

"ദത്തെട്ടന്‍ എന്നെ വല്ലാതെ സ്നേഹിക്കുന്നു. ഈ സ്നേഹം കാണുമ്പോള്‍ പേടിയാവുന്നു എനിക്ക്. എന്നില്‍ നിന്നും അല്കലരുതെ ഏട്ടാ......"കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും ഗംഗാപ്രവാഹം പോലെ മിഴിനീര്‍ അടര്‍ന്നു വീണു

"നിന്നെ വിട്ടു ഞാന്‍ എങ്ങോട്ട് പോവാനാ ..എനിക്കാരുമില്ലല്ലോ ഈ ലോകത്ത് നീയല്ലാതെ... നിനക്കെന്ത മോളെ പറയാനുള്ളത് പറയൂ .."ഏട്ടാ ഞാന്‍...ഞാന്‍ ...ഒരു നിമിഷം ഓര്‍ത്തു പോയ്‌ ആ കടല്‍ തീരം...

അന്ന് ഞാനും എന്റെ കുഞ്ഞനിയനും അച്ഛനും അമ്മയും ഉള്ള ദിനങ്ങള്‍ .... സന്തോഷവും സംതൃപ്തിയും കുന്നോളം വാണ കാലം.....കടലില്‍ വലവീശാന്‍ പോകുന്ന അച്ഛന്‍ ... കടപ്പുറത്ത് വല നെയ്യുന്ന അമ്മ..ആ പൂഴിമണ്ണില്‍ 'കടലമ്മ' എന്ന് എഴുതുമ്പോള്‍ തന്റെ എല്ലാം എല്ലാം ആയിരുന്നു കടല്‍. പക്ഷെ ഇന്ന് ഡിസംബര്‍ 26 തന്റെ കുടുംബത്തെ കടലമ്മ തട്ടിയെടുത്ത ദിനം.ഇന്നും ആര്‍ത്ത് അട്ടഹസിച്ച് 'സുനാമി' തിരകള്‍ ഭീകര സ്വപ്നമായ് തന്നെ തേടി വരുന്നു.....അച്ഛന്‍,അമ്മ,അനിയന്‍ എല്ലാരും പോയി...എന്നെ മാത്രം എന്തേ ഈ കരയില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു?സ്വാന്തനമായ് 'സ്വാന്ത്വനം' വന്നെത്തിയത്തോടെ തന്റെ അവശിഷ്ട ജീവിതം അവിടുത്തെ അന്തെവാസികളോട് കൂടെ....

 

ഗന്ധര്‍വനെപ്പോലെ ദത്തെട്ടന്‍ വന്ന ദിവസം ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു...ഈ അനാഥ ക്ക് കൂട്ടായി....എന്റെ ദത്തേട്ടാ....മരണത്തിലും ഞാന്‍ മറക്കില്ല ...

ദത്തന്‍ :"നിന്റെ കണ്ണുനീര്‍ എനിക്ക് സഹിക്കില്ല ഗംഗാ....ഇനി കരയരുത്...നീ ഇനി കരഞ്ഞാല്‍ എന്റെ മരണം ആകട്ടെ...എല്ലാ വര്‍ഷവും പറയാറുള്ളതല്ലേ ഇതൊക്കെ...ഇനി ഒരിക്കലും ഇതൊന്നും ഓര്‍ക്കരുത്...കഴിഞ്ഞതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു...ഗംഗാ..നിനക്ക് ഞാനുണ്ട് നിന്റെ ദത്തെട്ടന്‍ ....നമ്മുടെ മക്കള്‍...ഇനി ഇതാണ് നമ്മുടെ ലോകം ..........................."

2010 കഴിഞ്ഞു 2011 പിറക്കാന്‍ പോകുന്നു...എല്ലാ ദുഖവും മറന്നു ഈ പുതുവര്‍ഷപുലരിയെ നമുക്ക് വരവേല്‍ക്കാം....

ഗംഗ: ശരി ഏട്ടാ....ഓര്‍മകള്‍ക്ക് വിട.....ഞാന്‍ ഇനി ഏട്ടനെ വിഷമിപ്പിക്കില്ല ...

എന്റെ കണ്ണ് നിറയില്ല സത്യം....എന്റെ ഏട്ടനും മക്കളും ആണ് എന്റെ ലോകം....

********************************************************************************

ഓര്‍മ്മകളേ ..വിട.....

ഒരു വഴിത്തിരിവ്.ഒരുപാട് കാര്യങ്ങളുടെ തുടക്കം..കുറെ കാര്യങ്ങളുടെ ഒടുക്കം ജീവിതശൈലി മാറുകയാണ്‌ .അവള്‍ ഓര്‍ക്കുക ആയിരുന്നു...ആ സ്നേഹത്തിന്റെ തൂവല്‍ സ്പര്‍ശം.പ്രകൃതി അവളോട് സംസാരിക്കുകയാണ്.പച്ചപ്പിന്റെ കുളിര്‍മയുമായി താഴ്വരകള്‍ ,നീലാംബരത്തോട് കഥ പറയുന്ന ഗിരി ശ്രിന്ഖങ്ങള്‍ .പൂക്കള്‍ ,പൂമ്പാറ്റകള്‍ ആ മനോഹരങ്ങളായ  ദൃശ്യങ്ങള്‍ ആസ്വദിക്കുമ്പോള്‍ എന്നെന്നും ഓര്‍മയില്‍ സൂക്ഷിച്ച ഏതാനും അപൂര്‍വ നിമിഷങ്ങള്‍ ,സുന്ദര ദിനങ്ങള്‍ അവളെ തേടിയെത്തി...

കടലില്‍ നിന്നും തണുത്ത കാറ്റ് അവളുടെ ദേഹം തണുപ്പിച്ചു .എണ്ണ പുരളാത്ത പാറിപറക്കുന്ന മുടി അവള്‍ മാടിയൊതുക്കി .അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ ദൂരെ അസ്തമിക്കുന്ന സൂര്യനിലായിരുന്നു .തന്റെ പൂര്‍വകാല സ്മരണകള്‍ ഉണര്‍ത്തുന്ന ആ തീരത്ത് നിന്നും അവള്‍ക്ക് പിന്മാറാന്‍ കഴിയുന്നില്ല ചേക്കേറാന്‍ കൊതിക്കുന്ന പ്രാവുകള്‍ .തീരത്ത് അണയാന്‍ കുതിക്കുന്ന വള്ളങ്ങള്‍ ,ബോട്ടുകള്‍ .അവളെ കൂടാതെ പലരും ആ തീരം ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു .കണ്ണില്‍ കവിതയും കരളില്‍ പ്രണയവുമായി സല്ലപിക്കുന്ന പ്രണയ ജോഡികള്‍ ഹണിമൂണ്‍ ത്രില്ലുമായി നവദമ്പതികള്‍ ...സൗഹൃദം പങ്കുവെക്കുന്ന കോളേജ് കുമാരന്‍മാരും കുമാരിമാരും തിരമാല ആര്‍ത്തിരമ്പി വരുമ്പോള്‍ ഓടുന്ന കുഞ്ഞു കുട്ടികള്‍ .... പൂഴി  മണലില്‍ കടലമ്മയുടെ പേര് എഴുതുന്നു ചിലര്‍ ...ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദയായ് ...മൂകയായ്‌ അവള്‍ നിന്നു .

വെറുതെ  നിലത്തു വീണു കിടക്കുന്ന ചിപ്പികള്‍ പെറുക്കിയെടുത്തു .ഈ ചിപ്പികളില്‍ ആണല്ലോ അപൂര്‍വ്വങ്ങളായ മുത്തുകള്‍ ..ഓര്‍മ്മകളാകുന്ന മണി മുത്തുകള്‍ ശേഖരിച്ചു അവള്‍കാത്തു വച്ച ആ പേടകം.....മെല്ലെ തുറന്നു.....പിന്നെയും പ്രണയ സാഗര തീരത്തെ മണല്‍ പരപ്പില്‍ തിരമാലകള്‍ സുവര്‍ണ ലിപികളാല്‍ കവിത രചിക്കുന്നത് അവള്‍ കണ്‍കുളിരെ നോക്കി നിന്നു.വാക്കുകള്‍ക്ക് നിര്‍വചനാതീതമായ  പ്രകൃതി സൗന്ദര്യം അവളെ വികാര നിര്ഭരിതയാക്കി. സൂര്യന്‍ താഴേക്ക്‌ പോകുന്നു.അങ്ങനെ നോക്കി നിന്നപ്പോള്‍ പോകല്ലേ എന്ന് പറയാന്‍ വെമ്പി .പക്ഷെ പോയല്ലേ മതിയാകൂ....ഇത്രയും നേരം തന്നെ ഓര്‍മയുടെ പുസ്തകത്താള്‍ പകുത്തു നല്‍കിയ,ചാരം മൂടിയ ഓര്‍മയുടെ ചില്ല് തുടച്ചു തന്ന സൂര്യനും അവളെ വിട്ടകലുകയാണ് .....

നിലാവ് പുതച്ച തീരം...അവളോര്‍ത്തു...ഈ കടപ്പുറത്തിനു എന്നും യൌവ്വനം ആണ്... ഓര്‍മകളെ തൊട്ടുണര്‍ത്തുന്ന അനുപമ സുഭഗമായ ഈ തീരം എന്ത് ഭംഗിയാണ് !!അപ്പോളേക്കും "ഗംഗേ....പോകാം "എന്ന വിളി പുറകില്‍ നിന്നും കേട്ടു.....കൊറിക്കാന്‍ കപ്പലണ്ടി വാങ്ങാന്‍ പോയ തന്റെ ഭര്‍ത്താവു തിരിച്ചു വന്നിരിക്കുന്നു...... "ദത്തേട്ടാ ...ഒരിത്തിരി നേരം കൂടി നമ്മുക്കിവിടെ ഇരിക്കാം..."ഉം.... 5 മിനിട്ടും കൂടി....നമ്മുടെ മക്കള്‍ കാത്തിരിക്കില്ലേ? ആ കല്ലില്‍ അയാളും  ഇരുന്നു....മെല്ലെ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു അവള്‍ ...ദൂരെ അസ്തമയ സൂര്യനെയും നോക്കി......തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി ആ തീരം തിരിഞ്ഞു നോക്കി.... ഓര്‍മ്മകളേ....വിട.....

ഓര്‍മകളെ..വിട രണ്ടാം ഭാഗം ഇവിടെ വായിക്കാം                                                ((തുടരും......)) 

തേനൂറും മാതൃഭാവം......

പിറവിയുടെ വേദന തൊട്ടറിഞ്ഞവളെ !!
എന്‍ കരച്ചില്‍ കേട്ടാദ്യമായ് സന്തോഷിച്ചവളെ !!
പിന്നെന്‍ കണ്ണുനീരിന്‍ വേദന
തന്റേതാക്കി തീര്‍ത്തവളെ !! അമ്മേ !!!

മാധുര്യമേറും പാല്‍ ചുരത്തി
എന്‍ അധരത്തെ കുളിരണിയിച്ചു നീ !!!
എന്‍ മിഴി തുറന്നപ്പോള്‍ ആദ്യമായ്
ചിരി തൂകി ചുംബനം തന്നു നീ !!!!

വാസന്ത ശയ്യാഗൃഹത്തില്‍ നിന്‍ -
മടിയില്‍ ഞാന്‍ ചായവേ
നെഞ്ചകം തുടിക്കുന്നതറിഞ്ഞു ഞാന്‍ !!!
നിന്‍ തലോടലിന്‍ സുഖവുമറിഞ്ഞു ഞാന്‍ !!!

തേനൂറും അമ്മിഞ്ഞ പ്പാലിന്‍ മാധുര്യം
മറക്കില്ലൊരിക്കലും ഞാന്‍ മരിച്ചാലും , അമ്മേ !!!!!

                                           My Drawing.......
ദേവൂട്ടി പറഞ്ഞ കഥകള്‍
കുമാരന്‍ മാഷ്‌ 
പുനര്‍ജ്ജന്മം
ആത്മകഥ ജനിക്കുന്നു.. 
ചതിക്കുഴി

 

 

ചതിക്കുഴി

ആരിഫിനോട് സംസാരിക്കാതിരിക്കാന്‍ 'പ്രശ്ന'ക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല.തോല്‍ക്കുന്നത് അവള്‍ക്കിഷ്ടമല്ലെങ്കിലും തര്‍ക്കിച്ചു ജയിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്. ഒരിക്കലും കാണാത്ത ഒരു അജ്ഞാത സുഹൃത്തിനോട്  എന്നും സംസാരിക്കാന്‍ അവര്‍ തമ്മില്‍ എന്താണ് ബന്ധം എന്ന് പലരും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് .അതിനു മറുപടി എന്നോണം ഒരു നേര്‍ത്ത മന്ദഹാസം ആ മുഖത്തൂറുന്നത് കാണാം .'പ്രശ്ന',അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ഏക സന്തതി ,അക്കരെ നിന്നും അവര്‍ വിളിക്കും അവളുടെ മൊബൈലില്‍ .ഇങ്ങിവിടെ ബോര്‍ഡിങ്ങില്‍ ഏകാന്തതയെ കൂട്ടിരുത്തി  അവള്‍ പറയും--ഞാന്‍ സന്തോഷവതി ആണ്!!!പ്രശ്നക്ക് ഒരു പരാതിയുമില്ല.....

ഒരു ചാറ്റിങ്ങിലൂടെ ആണ് അവള്‍ ആരിഫിനെ പരിചയപ്പെടുന്നത് .എന്തോ ഒരു വല്ലാത്ത ഇഷ്ടം.എവിടെയോ നഷ്ടമായോരിഷ്ടം.വരണ്ട മരുഭൂമിയില്‍ ഒരു മഴതുള്ളി പോല്‍ അവന്റെ സാമീപ്യം ആശ്വാസം പകര്‍ന്നു.പിന്നീട് അത് മഴയായ് പെയ്തിറങ്ങി.അവള്‍ക്ക് എകാന്തതക്ക് കൂട്ട്  ചിത്രങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു.ഒരിക്കലും വരച്ചു മുഴുമിക്കാത്ത ചിത്രങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു അവളുടേത്‌.,പലതരം ചായങ്ങള്‍ തേച്ചു വികൃതമാക്കിയ ചിത്രങ്ങള്‍ .അവന്റെതോ ചിറകുമുളച്ച ഒരപൂര്‍വ്വ വര്‍ണ്ണങ്ങളുടെ സൃഷ്ടി.ഏകാന്തവും നിശബ്ദവുമായ അവന്റെ ഗാനങ്ങള്‍ക്ക് പിന്നില്‍ പ്രശ്ന തന്റെ ഹൃദയം നിറയെ ഇഷ്ടം സൂക്ഷിച്ചു .ആ ഭാവത്തെ ആനന്ദത്താലും ലജ്ജയാലും വീക്ഷിച്ചു .അകലത്തില്‍ മൗനത്താലും  വേദനയാലും തന്നെ തളച്ചിട്ടു.

മെല്ലെ മെല്ലെ ഫോണ്‍ വിളിയായി മാറി.എന്നും വിളിക്കും. എസ് എം എസ്  അവള്‍ക്ക് ഒരു ദൌര്‍ബല്യം ആയിരുന്നു.പ്രണയം ചാലിച്ച വരികളിലൂടെ അവന്റെ ഇഷ്ടം അവള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.പക്ഷെ അവള്‍ തിരിച്ചു വിളിക്കുമ്പോള്‍ ഒക്കെ 'നിങ്ങള്‍ വിളിക്കുന്ന ആള്‍ മറ്റൊരു കോളിലാണ് ' എന്ന  മറുപടി.അവള്‍ കാത്തിരുന്നു ആ വിളി വന്നില്ല.പിന്നീട് എപ്പോളോ വിളിച്ചു "പ്രച്ചൂ.....വലിയ തിരക്കാണ് ....." എന്തെ ഇത്രമാത്രം തിരക്ക്? ഹാ...മൂന്നോ നാലോ കമ്പനിയുടെ  മാനേജര്‍ അല്ലെ ...തിരക്കില്ലാതെ വരുമോ?

പ്രശ്ന കാത്തിരുന്നു. പക്ഷെ പറയപ്പെടാത്ത മൊഴിയുടെ അകലത്തില്‍ തനിക്കവനെ നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.അവള്‍ ഉറപ്പിച്ചു "പ്രണയം ഒരു നോവാണ് ഉള്ളില്‍ കടല് പോലെ ഇളകി മറിയുന്ന നൊമ്പരം...... വിലയില്ലാത്ത വാഗ്ദാനങ്ങളും നിറമില്ലാത്ത  പ്രതീക്ഷയും തനിക്കേകിയ മഹാ  മടയത്തരം...     ഇനി ഞാന്‍ പ്രണയിക്കില്ല ...."

വെറുതെ പത്രത്താളുകളില്‍ കണ്ണോടിച്ചപ്പോള്‍  "ഇന്റര്‍നെറ്റ്‌ വഴി പെണ്‍കുട്ടിയെ   പ്രലോഭിപ്പിച്ച്  വശത്താക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച യുവാവ്‌ അറസ്റ്റില്‍ .." താഴെ ചിരിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഒരു സുമുഖന്‍ ....ഓ ...ഇവനൊന്നും വേറെ പണിയില്ലേ എന്ന് ചിന്തിച്ചു പത്രം വലിച്ചെറിഞ്ഞു അവള്‍ ....

ആ ചിരിക്കുന്ന മുഖം അവള്‍ക്ക്  അപ്പോളും അജ്ഞാതമായിരുന്നു ......................

പുനര്‍ജ്ജന്മം

കൈകള്‍ കൂപ്പി കണ്ണുകള്‍ അടച്ച് അവള്‍ നിന്നു!!! തന്റെ ദൈവത്തിനു മുന്നില്‍ !!! മെല്ലെ കണ്ണുകള്‍ തുറന്നു നിര്‍ന്നിമേഷനായ് നോക്കി നില്‍ക്കുകയാണ് ദൈവം .തന്റെ കൈകള്‍ കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത കൂവള മാലയും അണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തന്റെ എല്ലാം എല്ലാം ആണ് ആ കണ്ണുകള്‍ ,ചിമ്മുകയാണോ? അമ്പലത്തിന്റെ നടയില്‍ നിന്നും അവളുടെ മനസ്സ് വിഗ്രഹത്തിലേക്ക് ലയിക്കും പോലെ...ചുണ്ടില്‍ വിരിഞ്ഞ മന്ദഹാസം സ്വയം മാഞ്ഞുപോകാന്‍ കൂട്ടാക്കാതെ ,കണ്ണുകള്‍ ഇറുങ്ങനെ അടച്ചു.കണ്ണില്‍ നിന്നും സന്തോഷത്തിന്റെ നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ അടര്‍ന്നു വീണു. പിറകില്‍ നിന്നും നാദസ്വരത്തിന്റെ നാദം വീണ്ടും മനസ്സിനെ ഉദ്ദീപിപ്പിച്ചു.ഏതോ ഒരു ആനന്ദം അനുഭവിക്കുന്നത് പോലെ അതാ! ഒരു വെളിച്ചം വിഗ്രഹത്തില്‍ നിന്നും തന്നിലേക്ക്! ഒരു ശാന്തി അനുഭവിച്ചു കൊണ്ട് മിന്നായം പോലെ ഒരു ദൃശ്യം എന്താദ്? ഒരു വലിയ നാലുകെട്ട് ! എവിടെ നിന്നോ പഞ്ചാക്ഷരി മന്ത്രം !! പെട്ടെന്ന്‍ അവള്‍ കണ്ണ് തുറന്നു.

അമ്പരപ്പോടെ ചുറ്റും നോക്കി ഇല്ല! എല്ലാം പഴയ പോലെ! താന്‍ നടയ്ക്കലുണ്ട്.ആളുകള്‍ വന്നും പൊയ്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.കാലിലെന്തോ ഉടക്കിയോ? മെല്ലെ പ്രദക്ഷിണം വെക്കാന്‍ തുടങ്ങി.ശനീശ്വരന്റെ നടയില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ കിരണ്‍ നമ്പൂതിരി വിളിച്ചു പറയണൂ "വാരരെ പൂവ് .." പൂജക്കുള്ള പുഷ്പത്തിനാണ്!വാരരു പൂക്കള്‍ കൊട്ടയിലാക്കി തന്റെ നേരെ " ദേവൂട്ടി ...ഇതൊന്നു ദക്ഷിണ മൂര്‍ത്തിയുടെ നടയില്‍ വക്ക്യ..."പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അത് വാങ്ങി നടയില്‍ വച്ചു."ദേവൂട്ടി ..ന്ന്‍ ത്തിരി ..വൈകീലോ ..."തിരുമേനി പറഞ്ഞു.ശരിയാണ് സാധാരണ തന്റെ മൂന്നാമത്തെ പ്രദക്ഷിണത്തിനാണ്  വാരരു പൂവ് തരുന്നത് .ഇന്ന് ഇത്തിരി വൈകി.ദേവന് പൂവ് സമര്‍പ്പിക്കുന്നത് ഒരു ശീലമായല്ലോ! ഒത്തിരി ഇഷ്ടമായതുകൊണ്ടാവാം തന്റെ കൈയ്യില്‍ നിന്നും പ്രാണനാഥന്‍ പുഷ്പം ആഗ്രഹിക്കുന്നത്!

എന്തോ മനസ്സിനെ അലട്ടുന്നു.ആ നാലുകെട്ട് ! വിഗ്രഹത്തില്‍ നിന്നും വന്ന രശ്മി! ചിന്തകള്‍ കൊണ്ട് താന്‍ മൂടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.ദേവിയുടെ നട തൊഴുത് ഓവിന്റെ അരികിലൂടെ തിരിച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍ ലക്ഷ്മിയേടത്തി തിരുമേനിയോട് എന്തോ ചോദിക്ക ണൂ .കക്ഷി ആകെ മൂഡ്‌  ഓഫിലാണ് .എന്താണെന്ന് കേള്‍ക്കാന്‍ ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു."തിരുമേനി അവനു ഇത്തവണയും എന്ട്രന്‍സ് കിട്ടിയില്ല,എത്ര പൂജ ചെയ്തതാണ് .ഇനി എന്തെങ്കിലും ഏലസ്സ് ജപിച്ചു കെട്ടിയാലോ" തിരുമേനി എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട് .തനിക്ക് ഈ വക കാര്യങ്ങളോടൊന്നും അത്ര താല്പര്യം ഇല്ല.അമ്പലത്തിലും ഇപ്പോള്‍ വ്യവഹാരം നടക്കുന്നു.ഈ ലോകം തന്നെ അങ്ങിനെയാണ്.ആളുകള്‍ തന്റെ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ സഫലീകരിക്കാന്‍ അമ്പലദര്‍ശനം വിനിയോഗിക്കുന്നു.ആവശ്യപ്പെടുന്നതിലൂടെ ഒരുവന് ദുഖമാല്ലാതെ മറ്റൊന്നും കിട്ടുന്നില്ല .നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തുവാന്‍ വേണ്ടി പോകുന്നവന്‍ മാത്രമേ അമ്പലത്തില്‍ എത്തി ചേരുന്നുള്ളൂ.പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കാര്യം! പ്രസാദം വാങ്ങുമ്പോള്‍ 'കൂവളത്തില' ചോദിച്ചു വാങ്ങാന്‍ മറന്നില്ല."തിരുമേനി...ദേവൂട്ടി ക്ക് കൂവളത്തില കൊടുക്കണം എന്നറിയില്ലേ.." വാരരുടെ കമന്റ് .

 ഓഫീസില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ പോലും  നാലുകെട്ട് തന്നെ മനസ്സില്‍ ! ദീപാരാധന തൊഴാന്‍ നിന്നപ്പോള്‍ വീണ്ടും വിഗ്രഹത്തില്‍ നിന്നും ഒരു മിന്നായം! പിന്നെ നാലുകെട്ട്!നടുമുറ്റം!കൂവളത്തില!പഞ്ചാക്ഷരി മന്ത്രം!ഒരു വശത്തായ് നാഗത്തറ !!നടുമുറ്റത്ത് അമ്പലം! ഒക്കെ കാണാം തനിക്ക്...പെട്ടെന്ന് മണി നാദം നട തുറക്കുകയാണ് .വലിയ ആരവത്തോടെ...ദേവന്‍ 'കൂവളത്തില'യാല്‍ മൂടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.ദീപങ്ങള്‍ ജ്വലിക്കുന്നു!  താന്‍ കോരിത്തരിച്ച് ദേവനെ നോക്കിയിരിക്കുകയ്യാണ് കണ്ണുകള്‍ മഴ പെയ്ത തോര്‍ന്ന പോലെ! ഹോ എന്തോരനുഭവം!നീണ്ട നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍ക്കിടയിലെ വാചാലമായ മൗനം.പുറത്തു വരാനാകാതെ തൊണ്ടയില്‍ കുടുങ്ങി ശ്വാസം കിട്ടാതെ പിടയുന്ന വാക്കുകള്‍ !!

അവള്‍ മെല്ലെ നാലുകെട്ടിലെക്ക് നീങ്ങുകയാണ് ...മുറ്റത് കുട്ടികള്‍ കളിക്കുന്നു .അപ്പോളും കേള്‍ക്കാം മന്ത്രം ...അകത്തേക്ക് നീങ്ങുമ്പോള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ കേള്‍ക്കുമാറായി .പൂജാമുറിയിലേക്കാണ് യാത്ര.അവിടെ കൂവളത്തില ഉണ്ട്.നിലത് ചമ്രം പടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ഒരു തമ്പുരാട്ടി.മുലക്കച്ച കെട്ടി,ഭസ്മം തേച്ച് ,മുടി ഒരു വശത്തേക്ക് കെട്ടി ,പഞ്ചാക്ഷരി മന്ത്രം ജപിച്ചു കൊണ്ട് കൂവളമാല കെട്ടുന്നു."താത്രി ക്കുട്ടി ...വിളക്ക് വൃത്തിയാക്കി  ഇങ്ങട്ട്  കൊണ്ട് വരൂ...ദേവന് പൂജക്ക്‌ സമയം ആയി..." പിന്നെയും ആ ചുണ്ടില്‍ മന്ത്രം തത്തി കളിച്ചു.മെല്ലെ കൈ കുത്തി എഴുനേറ്റ്  'ദേവാ ...' എന്ന് വിളിച്ച്  എഴുനേല്‍ക്കുന്നു..ആ തേജസ്സുറ്റ മുഖം..പിന്നെയും പിന്നെയും കാണുവാന്‍ തോന്നി...

പിന്നെ നടുമുറ്റത്തെ അമ്പലത്തിലേക്ക്.താത്രിക്കുട്ടിയും എത്തി...ഇത്തിരി നേരം പൂജ..തന്റെ കൈകൊണ്ട് കോര്‍ത്ത 'കൂവള മാല' ദേവന് ചാര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം ആ മുഖത്ത് കാണാം.സ്വയം അലിഞ്ഞു പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നു..."ദേവു തമ്പുരാട്ടി..." അപ്പുറത്തെ ജാനു ആണ്..... "ജാനു....ജോലി കഴിഞ്ഞോ? നാളെ കാവ് ഒന്ന്  വൃത്തിയാക്കണം ട്ടോ .... കാട് പിടിച്ചിരിക്ക ണൂ....കാവില്‍ വിളക്ക്   വച്ചിട്ട് നാം ഇപ്പോം എത്താം .."കാവിലേക്ക് നടക്കുന്നു.ഇരുട്ട് മൂടിയിട്ടുണ്ട്..നമ: ശിവായ എന്ന് ചൊല്ലി കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.....നാഗത്തറയില്‍ മഞ്ഞള്‍ വിതറിയ കല്ലുകളും ചുകന്ന പട്ടും ഉള്ളില്‍ ഒരു വിറയല്‍ ഉണ്ടാക്കി...പെട്ടെന്ന് ഒരു കാറ്റ് ... കൈയിലെ ദീപം അണഞ്ഞു ...ദേവാ...എന്ന് ഉറക്കെ  വിളിച്ചു തമ്പുരാട്ടി ......പെട്ടെന്നൊരു ശീല്‍ക്കാരം..പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോള്‍ ....ഫണം വിരിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ഒരു നാഗം.......

പെട്ടെന്ന്‍ അവള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ അലറി...സ്വപ്നത്തില്‍ നിന്നും ഞെട്ടി എഴുനേറ്റു .....കവിളിണയില്‍ വിയര്‍പ്പു കണങ്ങള്‍ !! പിന്നെ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ ആശുപത്രി കിടക്കയില്‍ !!രാത്രി പകലിന്റെ നിഴലാണ് അത് പകലിനെ പിന്തുടരുകയും ചെയ്യും..നേരം പുലരുന്നു ഉഷസ്സിന്റെ വരവ് കാത്തിരുന്ന ക്ഷമ കെട്ട രാത്രി ...മനസ്സില്‍ സ്വപ്നത്തിന്റെ ചിറകുകള്‍ ശേഷിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് മെല്ലെ ഉണര്‍ന്നു...

അച്ഛന്‍ ,അമ്മ, സുഹൃത്തുക്കള്‍ എല്ലാരും ഉണ്ട്.....ഹേ...ഈ വാരര് എന്താ ഇവിടെ?കിതച്ചുകൊണ്ട്.. അച്ഛനോട് ചോദിക്കുന്നു..."ദേവൂട്ടി ക്ക് എങ്ങിനുണ്ട്?അച്ഛന്‍ :"ദേവൂട്ടി യോ അതാരാ??...." വാരര്‍ ഒന്ന്  പതറി  ...തന്റെ നേരെ നോക്കി .ഒരു നേഴ്സ് വന്നു പറഞ്ഞു ശിവബാലയുടെ കൂടെയുള്ളവരെ ഡോക്ടര്‍ വിളിക്കുന്നു.അച്ഛന്‍ അങ്ങോട്ട്‌  പോയി.ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു:"കുട്ടി എന്തോ കണ്ട് പേടിച്ചതാ !!"

ഓഫീസില്‍ ഒന്ന് രണ്ടു ദിവസം ലീവ് എടുത്ത് വീട്ടില്‍ ,കൂടെ കുറെ മരുന്നും.തിരികെ ദേവന്റെ അടുത്ത എത്താനുള്ള ത്വര!തന്റെ വിരഹ ദുഃഖം ആരോടും പറയാന്‍ വയ്യ!!! വഴിമധ്യേ ...ഓര്‍ക്കുകയായിരുന്നു തനിക്ക് ദേവന്‍ എന്താണ് കാണിച്ചു തന്നത്? പൂര്‍വ്വജന്മം തന്നെ!!! ഇടയ്ക്കിടെ തന്നെ തേടി വന്നതും അവ തന്നെ!!!ആണോ? മനസ്സില്‍ ഒരു ദ്വന്ദ യുദ്ധം നടക്കുന്നു.ഒന്നും പറയാന്‍ വയ്യ....

ധൃതിപ്പെട്ട്  പുസ്തകത്താളുകളിലേക്ക്  കണ്ണോടിക്കുകയാണ്.ഒന്നും പഠിച്ചില്ല .ദീപ കാത്തു നില്‍ക്കുമോ എന്തോ?  മൊബൈല്‍ റിംഗ് ചെയ്യുന്നു ദീപയാണ് .."ശിവാ... തൃക്കാക്കര ഇറങ്ങൂ ഞാന്‍ അവിടുണ്ട്..." അപ്പോളേക്കും ഇറങ്ങാനായിരിക്കുന്നു .ബസ്സിലെ ഉന്തും തള്ളും കണക്കാക്കാതെ അവള്‍ ഇറങ്ങി .

ദീപ അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്...വേഗം നടക്കാം ഇത്തിരി ദൂരമുണ്ട്..ഈ വഴിക്ക് ഇത് ആദ്യമാ......ഈ പരീക്ഷ എഴുതിയിട്ട വേണം പ്രമോഷന് അപേക്ഷിക്കാന്‍ .കാലുകള്‍ക്ക് വേഗം കൂടി..പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടിത്തരിച്ചു  നിന്നു.."എന്ത് പറ്റി ശിവാ.."അവള്‍ അത്ഭുതപരതന്ത്രയായി കാണപ്പെട്ടു ."എനിക്കറിയാം.......എനിക്കറിയാം......ഈ സ്ഥലം.........."കൈതലങ്ങളിലെ സന്ധി ബന്ധങ്ങള്‍ ഞെരിയുമാര് സ്വയം എഴ മുറുകി,ചുണ്ടുകള്‍ വിറച്ചു .ജീവസ്സുറ്റ മുഖത്തെ മാംസ പേശികള്‍ ഉരുകി കവിളുകളില്‍ വിയര്‍പ്പണിയിച്ചു.കഴിഞ്ഞു പോയ കാലത്തിന്റെ ഒരു ബിന്ദുവില്‍ കുമിഞ്ഞ കുമിള- മനസ്സില്‍ ഓര്‍മയുടെ ചിത്രങ്ങള്‍ ശേഷിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ആ കുമിള പൊളിയാന്‍ തുടങ്ങി..ഇടറുന്ന സ്വരം!!!!"വരൂ ശിവാ...പരീക്ഷ തുടങ്ങാറായി..."ദീപ.... നീ പോയി എഴുതൂ ഞാന്‍ ഇത്തിരി ഇവിടെ നില്‍ക്കട്ടെ...അവള്‍ തേങ്ങി

ഒരു വിറയലോടെ ആ സ്ഥലം താന്‍ കണ്ടു....വലിയ മതില്‍ -ഒരു പടിപ്പുര -അതിന്റെ ഒരു വശത്ത്  അടര്‍ന്നു വീഴാന്‍ ഒരുങ്ങുന്ന മരചീള്....അതില്‍ അവള്‍ കണ്ടു "ആടാട്ടില്ലം" - താഴിട്ടു പൂട്ടിയ വാതിലിനടുത്തെക്ക്  അവള്‍ വിറച്ച കാലടികളോടെ മെല്ലെ നടന്നു. പൊളിഞ്ഞ വാതിലിനിടയിലൂടെ അവള്‍ നോക്കി..തന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാനായില്ല ..പൊട്ടി പൊളിഞ്ഞ ആ നാലുകെട്ട് .ഇടിഞ്ഞു  വീഴാറായിരിക്കുന്നു

പെട്ടെന്ന് പുറകില്‍ നിന്നൊരു ശബ്ദം .വഴിയെ പോകുന്ന ഒരു ചേട്ടന്‍ --"കുട്ടീ ....വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു ഇല്ലമാണ് ഇത്.ഇപ്പോള്‍ ആള്‍പ്പാര്‍പ്പില്ല ..അടുത്തെങ്ങും പോകേണ്ട...സര്‍പ്പ ദംശനം ഏറ്റ്ഒരു തമ്പുരാട്ടി മരിച്ചിട്ടുണ്ടത്രെ.ആരും അതിനടുത് പോകാറില്ല...വെറുതെ നമുക്ക് പണി ഉണ്ടാക്കല്ലേ...." പൊട്ടിക്കരയാന്‍ തോന്നി അവള്‍ക്ക്.നിരാശയോടെ തന്റെ നാലുകെട്ട് ഒന്ന് കൂടി നോക്കി തിരിഞ്ഞു നടക്കവേ മനസ്സിലോര്‍ത്തു...ദേവു തമ്പുരാട്ടി ....എനിക്കറിയാം എല്ലാം... മരുന്ന് കഴിചില്ലലോ എന്ന് അപ്പോളാണ് ഓര്‍ത്തത് ...എന്തിനു കഴിക്കണം തനിക്ക് ഒരു രോഗവും ഇല്ലെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞു ദൂരെ ആ കാട്ടിലേക്ക് അത് വലിച്ചെറിഞ്ഞു...വേഗം ദേവന്റെ അടുത്തെത്തണം.

ബസ്സിറങ്ങി അമ്പലത്തിലേക്ക് അവള്‍  പാഞ്ഞു .നടയില്‍ നിന്നു തന്റെ ദേവനെ നോക്കി.....ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ കൂവള മാലയും ചാര്‍ത്തി നില്‍ക്കുന്നു.....എങ്കിലും എന്റെ ദേവാ.............

പെട്ടെന്ന്    "നമ്മുടെ ദേവൂട്ടി എത്തീലോ.........പൂജക്കുള്ള പുഷ്പം നടയില്‍ വക്ക്യ....." വാരരാണ്. ദേവൂട്ടിയുടെ ലോകം അവള്‍ക്ക് തിരിച്ചു കിട്ടിയിരിക്കുന്നു.